Stad vs strand

Het is ondertussen wel tijd voor het beloofde verhaal over Bangkok en ik zal ook maar gelijk vertellen over Koh Tao.

Zoals ik al vertelde in m'n vorige blog was onze trein van Chiang Mai naar Bangkok heel chill, alleen werden we wel al om half 6 gewekt, anderhalf uur voor aankomst, omdat we toen al de buitenwijken van Bangkok bereikten waar mensen uit konden stappen. Het was dus wel een enigszins korte nacht en daarom hebben we het die dag maar een beetje rustig aangedaan. Om te beginnen zijn we naar The Golden Buddha gegaan, dat is het grootste buddhabeeld van puur goud. Het was eerst bedekt met een laag pleisterwerk, die per ongeluk gebroken was tijdens vervoer en toen kwamen ze erachter dat hij van puur goud is. Het was heel mooi om te zien, maar tegelijkertijd viel het een beetje tegen omdat andere buddhabeelden er op het oog ook uitzien alsof ze van puur goud zijn maar die zijn dan soms nog wel groter. Vervolgens zijn we heel Chinatown doorgelopen langs alle marktkraampjes. Het was echt gekkenhuis om er doorheen te komen af en toe. We begonnen juist her afdingen een beetje onder de knie te krijgen, maar opvallend genoeg deden ze daar niet aan op deze markt. En hoewel je hier over het algemeen voor een habbekrats kan eten, was het fruit erg duur. Zo betaal je voor een appel al snel 50 eurocent per stuk. Daarna hebben we nog een stuk naar een park gelopen, maar het was echt bloedheet en we waren het lopen ondertussen wel zat dus toen zijn we lekker teruggegaan aar het hostel. 's Avonds zijn we nog naar een skybar geweest op de 84e verdieping van de Baiyoke tower II. Er was ook een ronddraaiend platform op de verdieping daarboven vanwaar je prachtig alle lichtjes van Bangkok kon zien. Op de heenweg waren we als echte locals met de bus gegaan dus dat wilden we op de terugweg ook weer doen. Er waren veel behulpzame mensen die ons konden vertellen welke bus we waar moesten nemen dus dat leek helemaal goed te gaan. We hebben echt meer dan een uur op onze bus gewacht maar nooit ons busnummer gezien terwijl bus 79 wel 20 keer is langsgereden. Toen hebben we het maar opgegeven en zijn we toch met de taxi naar huis gegaan.

De volgende dag zijn we met de ferry naar het oude centrum gegaan en hebben we Wat Pho bezocht. Dit is een tempelcomplex waar onder andere de 46 meter lange en 15 meter hoge Reclining Buddha te vinden is. Die was echt heel indrukwekkend en we hebben ook erg genoten van de met mozaïeksteentjes versierde chedi's (torens in de vorm van een bel). We zagen de lucht al langzaam betrekken terwijl we daar waren en op een gegeven moment voelden we wat druppels dus toen zijn we in de tempel van de Reclining Buddha gaan schuilen. Daarna bleef het echter heel lang droog dus toen dachten we toch maar met onze poncho's te gaan lopen, maar toen we bij het uitgangspoortje waren begon het echt te gieten. Daar hebben we een tijd vastgestaan en nog gezellig wat gepraat met twee Koreaanse jongens tot het na iets van drie kwartier wel weer droog was en het zelfs nog super zonnig werd. Toen hebben we onze wandeltocht voortgezet en zijn we naar de Golden Mountain gelopen. Dat is zoals de naam wel doet vermoeden een gebouw op een bergje met een grote gouden chedi op de top. Daar waren we mooi op tijd voor de zonsondergang, al hebben we de echte zonsondergang niet kunnen zien omdat de zon al achter de wolken verdween, maar de lucht kleurde wel prachtig en we hebben dan ook erg genoten van het uitzicht. Vervolgens zijn we nog doorgelopen naar Khao San Road waar we de hele markt afgestruind hebben.

Onze laatste dag in Bangkok wisten we eigenlijk niet zo goed wat we nog konden bekijken, dus toen zijn we naar wat grote shopping malls gegaan want dat is toch ook wel typisch Bangkok. Het was in verhouding allemaal niet goedkoop dus we hebben niks gekocht maar het was wel interessant om de tegenstelling te zien met de simpele marktjes. Daarna hebben we nog een tijdje in een park gezeten onder het genot van twee kokosnootjes. Het park deed een beetje denken aan Central Park in New York omdat er redelijk hoge gebouwen om heen stonden. We hebben zelfs nog een soort leguaan in het meertje zien zwemmen. Die avond namen we bus naar Chumphon vanwaar we met de boot naar Koh Tao zouden gaan. Op ons busticket stond dat we naar Khao San Road moesten wat ik al erg vreemd vond omdat daar toch echt geen bus kan rijden. Gelukkig bleken we wel goed te zitten, alleen moesten we eerst nog een stukje lopen naar een grote weg vanwaar we met een taxi naar het busstation gebracht werden. In de bus hadden wij de beste plekken want we zaten bij een soort nooduitgang waardoor we zo'n 1.5 m beenruimte hadden. Een aantal medereizigers was ook erg jaloers. Helaas hebben we nog steeds niet super geslapen, want naast het feit dat we al om kwart voor 5 aankwamen in Chumphon, hobbelde en schudde de bus zo erg dat het voelde alsof we een paar keer net aan de dood ontsnapt waren. Bij het busstation in Chumphon was het vervolg ook weer erg verwarrend, maar uiteindelijk werden we met een overvolle pick-up truck weer naar een andere grote bus gebracht die ons naar de pier reed. Op de boot konden we gelukkig languit liggen en nog even verder slapen, maar we werden wel bevroren wakker want ze hadden de airco op standje ijstijd gezet. Gelukkig konden we op Koh Tao wel snel opwarmen en zijn we nog even naar het strand geweest. Het was wel even een verademing om buiten de stad te zijn en op zo'n mooi eiland.

De volgende twee dagen hadden we weer een scooter gehuurd waarmee we het eiland rondgereden zijn. We zijn eerst naar Tanote Bay gegaan waar we gesnorkeld hebben en veel vissen gezien hebben. Aan het eind van de middag zijn we toen nog naar Shark Bay gegaan, waar juist ontzettend veel paarse en zwarte zeekomkommers zaten. Die avond hadden we langs de weg een schattig marktje ontdekt waar ze bij een kraampje echt heerlijke noodles verkochten die je daar aan tafeltjes op kon eten. De dag daarna hebben we eerst een tijd op Sairee beach gelegen. Toen we daar genoeg van hadden zijn we nog maar een stuk gaan rijden en kwamen uiteindelijk bij een enigszins verstopt uitzichtpunt, vanwaar je het eiland prachtig kon zien. Die dag was er ook nog eens blauwe lucht dus dat zorgde voor schitterende beelden. Helaas was het 18 september alweer tijd om afscheid te nemen van m'n zusje want zij ging die dag terug naar huis en toen bleef ik alleen achter op Koh Tao. Gelukkig raakte ik al snel aan de praat met kamergenoten in m'n hostel dus erg alleen was ik niet.

Die dag daarna ben ik direct begonnen met een duikcursus om m'n Open Water brevet te halen. Ik zat in een groepje van vier samen met een Brabants stel van eind twintig en een jongen die iets jonger is dan ik. De eerste ochtend begonnen we met theorie en het passen van de uitrusting en diezelfde middag gingen we al direct het water in bij een plek genaamd Japanese Gardens. We moesten eerst wat oefeningen doen terwijl we op 2 meter diepte zaten, zoals het uit- en indoen van je luchtslang en daarna hebben we nog een half uur echt rondgezwommen. Ik kan niet beschrijven hoe mooi het is om tussen al dat koraal en die vissen te zwemmen. Het duiken zelf viel me ook echt reuze mee. Je moet eerst even wennen aan hoe je ademhaalt, maar daarna is het helemaal niet eng of moeilijk eigenlijk.

De tweede dag hadden we weer eerst theorie en daarna hadden we twee duiken. Deze keer doken we bij Aow Leuk. De eerste duik bestond puur uit oefeningen. We moesten ons drijfvermogen goed onder controle hebben maar ook in staat zijn om je vest uit en aan te doen en een stuk te zwemmen zonder masker op. Het blijkt trouwens dat zeewater helemaal niet zo prikt in je ogen als het maar geen spetters zijn die erin komen. Je kon dus prima met je ogen open zwemmen al zag je dan natuurlijk wel een beetje wazig. De tweede duik was gelukkig puur voor plezier en toen hebben we echt ontzettend veel gezien: een rog, een felgekleurde slak, een zeester, een krab die net een steen leek en natuurlijk nog veel meer vissen en koraal. Grappig is ook dat bijna alles leeft onderwater, want de dingen die plantjes lijken kunnen zich toch ineens terugtrekken wanneer je te dichtbij komt.

De derde dag was de laatste dag en toen moesten we examen doen. Dit stelde weinig voor want het waren voornamelijk multiple choice vragen en we hadden alles al goed doorgenomen. Ik ben dan ook met een score van 97% geslaagd. Die middag hebben we nog twee duiken gedaan bij Green Rock en bij de Twins, waar we zelfs tot een diepte van 19.7 meter gegaan zijn. Ik kan je vertellen dat je weinig verschil voelt tussen 20 meter en 5 meter onderwater. Ook tijdens die duiken hebben we weer heel veel prachtige vissen gezien, waaronder de clownfish en een yellow box fish. Toen zat het er helaas alweer op, maar ik mag nu wel overal ter wereld duiken tot 20 meter dus ik hoop zeker tijdens m'n reis nog wat duiken te maken.

Diezelfde avond heb ik samen met die jongen uit m'n duikgroepje en een meisje uit m'n hostel de nachtboot genomen naar Suratthani, vanwaar we met een minivan door zijn gereden naar Khao Sok. Dit is een national park met een van de oudste regenwouden ter wereld. Dit gaan we de komende dagen verkennen dus daarover volgende keer meer!