Van noord naar zuid Vietnam

Ik heb een tyfoon overleefd! Of nou ja, eigenlijk raakte de tyfoon ons (ik reis nog steeds met J samen) uiteindelijk toch niet, maar het was wel even spannend. Op Cat ba hadden we eerst twee dagen prachtig weer. Eerst hebben we een tour door Lan Ha bay gedaan. Dit was voornamelijk lekker op een boot zitten/liggen en van het uitzicht genieten. Het is inderdaad heel indrukwekkend om al die limestone eilandjes te zien. Als onderdeel van de tour gingen we ook een uurtje kajakken waardoor je nog meer de rust kon ervaren (afgezien van de andere toeristen natuurlijk). Daarna hadden we een heerlijke lunch en zijn we naar Monkey island gevaren, waar we naar een mooi uitzichtpunt konden hiken. Alleen hiken was eigenlijk meer klimmen en met gevaar voor eigen leven zijn we naar boven geklommen. Ik dacht na een tijdje wel waar ben ik aan begonnen, maar toen was ik al zover dat ik doorgegaan ben en het uitzicht was inderdaad erg mooi, dus wat dat betreft was het zeker de moeite waard. Eenmaal beneden konden we nog heerlijk afkoelen in het water voordat de tour ons weer terugbracht.

Op de tweede dag hadden we dan toch onze stranddag en 's avonds zijn we nog naar cannon fort gegaan. Vanuit hier zijn tijdens de oorlogen kanonskogels afgeschoten in de baai. Het ligt dan ook bovenop een berg en de voornaamste reden dat wij er naartoe gingen was om van daar de zonsondergang te zien. De zonsondergang zelf leek eerst niet heel spectaculair omdat het enigszins bewolkt was, maar nadat de zon echt onder was gegaan, kleurde de hemel prachtig oranje en rood! Die volgende ochtend wilden we weer verder reizen, maar we hoorden die avond dat dit waarschijnlijk niet kon in verband met tyfoon Khanun en inderdaad was al het verkeer van en naar het eiland gecanceld. Het gekke was dat het vrijwel bladstil was en er was ook geen regen. De tyfoon bleek enigszins afgebogen te zijn, maar desondanks vond de overheid dat het niet veilig was en toen zaten we dus vast. Toen hebben we maar film gekeken en gelezen, wat eigenlijk ook best lekker was voor een dagje. Om toch nog iets te doen, hebben we die avond een yogales op het strand gevolgd. Zo konden we onze spieren even strekken met kaarslicht en het geluid van de golven op de achtergrond.

Die dag daarna was het verbod gelukkig weer opgeheven en konden we door naar Ninh Binh. Dit was weer een heel gedoe met bus, boot, bus, taxi en bus maar het was wel allemaal geregeld dus dat scheelde. Het was een lange reis en we kwamen pas 's avonds aan in Ninh Binh. Daar zaten we (volgens mij per ongeluk) in een grote kamer met wel drie tweepersoonsbedden, luxer kon niet. We hebben dan ook heerlijk geslapen. De volgende ochtend zijn we met fietsen op pad gegaan om de omgeving rond Ninh Binh te verkennen, want in Ninh Binh zelf is niet zo veel. Buiten Ninh Binh zijn onder andere Trang An en Tam Coc, waar je een boottour kan doen tussen de rijstvelden en limestone heuvels en door grotten kan varen. Tam Coc wordt ook wel Halong bay op land genoemd. We wilden eigenlijk een boottour doen bij Trang An, maar omdat het de afgelopen dagen zoveel geregend had, was het waterlevel heel hoog en konden de bootjes niet door de grotten. Bij Trang An gingen er daarom helemaal geen bootjes, maar gelukkig konden we bij Tam Coc wel een wat verkorte boottour doen. Ook dit was weer erg mooi, maar viel een beetje tegen door alle plaatjes die ik gezien had, want er waren weinig rijstvelden te bekennen. Dit zou kunnen komen doordat die onder water waren gelopen, maar zo zag het er niet erg uit. Dus waar die foto's gemaakt zijn, is me een raadsel. Als je niet dat soort verwachtingen hebt, dan is het echt heel mooi. Later op de fiets hebben we gelukkig wel nog een modderig paadje gevonden langs een groot rijstveld en met de limestone heuvels op de achtergrond. Als laatste hebben we Mua cave bezocht, wat in tegenstelling tot de naam niet echt een cave is, maar een uitzichtpunt. Hiervoor moesten we wel een stuk of 500 hoge en ongelijke treden beklimmen, maar dan krijg je ook een prachtig uitzicht.

'S avonds hadden we de nachtbus naar Phong Nha genomen. Het enige lastige hier is dat ze veel nachtbussen aanbieden die al om 4 uur 's nachts aankomen, dus echt een nachtbus kun je het niet noemen helaas. Gelukkig konden we voor een paar euro extra vroeg inchecken en nog wat uurtjes slapen. Overdag hebben we een motor gehuurd om zelf naar Phong Nha-Ke Bang National Park te gaan. Dit park staat bekend om de grotten, waaronder de in 2009 ontdekte Son Doong grot, die de langste grot op aarde is. Die hebben we echter niet bezocht want dan moet je een trek van een week doen en $3000 neerleggen. Zoals wel vaker hadden we weer pech met het weer want het regende een groot deel van de dag, maar hier lieten we ons natuurlijk niet door tegenhouden. We hebben Dark cave bezocht, waar ook wat actie bij kwam kijken. Dark cave is nat dus het enige wat we aanhadden was een bikini en daaroverheen kregen we nog een zwemvest en een helm met lampje op ons hoofd. Om te beginnen moesten we via een lange zipline naar de overkant van de rivier. Vervolgens moesten we nog een klein stukje door de ontzettend koude rivier om bij de ingang te komen. Het eerste stuk de grot in, is er gewoon een looppad, maar daarna gingen we echt het water in, dat gelukkig iets warmer was dan buiten. Meestal was het ondiep maar soms moesten we ook stukjes zwemmen. We zijn door water en modder ongeveer 1 km de grot in gelopen. Nadat we het hele stuk terug waren gegaan, gingen we deze keer met de kajak terug over de rivier en daar konden we nog met een kleine zipline gaan, waar je gewoon met je handen aan hing. Al met al een heel avontuur dus. De grot was heel mooi, maar als je eenmaal een paar grotten gezien hebt, wordt het toch meer van hetzelfde. We besloten dan ook om niet naar nog een grot te gaan hierna.

De dag daarna hadden we heel vroeg de bus naar Hue, waar we rond half 12 aankwamen. Die middag hebben we het Imperial Citadel bezocht. Dit is het gebied in de oude stad waar de keizer met z'n vrouw, kinderen, minnaressen en al z'n dienaren verbleef. Er waren ooit 148 gebouwen, maar in de oorlog met de Fransen en de Amerikanen zijn er ontzettend veel gebouwen beschadigd of vernietigd waardoor er nog maar 20 over waren. Ondertussen zijn ze al een tijd bezig met gebouwen restaureren en wat er nu staat is zeker mooi om te zien. Verder hebben we ook echte franse baguettes gevonden en pindakaas! Ze hadden in het noorden ook al wel brood, maar dat had toch een heel andere structuur en dit was eindelijk echt lekker brood. Ik denk dat ik bruin brood, kaas, pindakaas en hagelslag toch wel het meest mis wat betreft eten, maar dat kwam nu dus een beetje goed.

Afgezien van de Imperial Citadel was er niet heel veel te beleven in Hue, dus we hebben voor twee dagen een motor gehuurd om van Hue naar Hoi An te rijden. De meest bijzondere sights waren pas de tweede dag, maar we hebben wel een klein uitstapje gemaakt naar Khai Dinhs mausoleum. Ten zuidwesten van Hue zijn zeven mausoleums van keizers van de Nguyen Dynastie die van 1802 tot 1945 was. Khai Dinh leefde van 1885 tot 1925 en zijn mausoleum heeft veel Westerse invloeden door de Fransen. Het bestaat uit vijf lagen met op de bovenste laag z'n daadwerkelijke tombe. Van buiten is alles van steen en het heeft wel iets gothisch, maar de tombe zelf is heel kleurrijk van binnen met allemaal mozaïeksteentjes. Nadat we dit mausoleum bezocht hadden zijn we doorgereden richting Bach Ma National Park. We reden een groot deel over de Ho Chi Minh trail en dit was wel heel anders dan over de bergweggetjes in Ha Giang, tussen de bussen en trucks, maar het ging allemaal goed. De dag begon heel goed, maar 's middags begon het helaas te regenen. We zijn uiteindelijk gestopt in een heel klein dorpje in de buurt van Bach Ma National Park. Daar hebben we toen het droog was nog een strandwandeling gemaakt. 's Avonds waren we op zoek naar avondeten, maar bij elk tentje hadden ze alleen maar een simpel soepje. Uiteindelijk hebben we maar ergens wat koude noodles met salade gegeten en als toetje lekker een bak chocolade ijs gehaald.

De dag daarna hadden we dus de bijzondere sights, namelijk de Hai Van pass en de Marble mountains. De Hai Van pass is een kronkelende weg over de berg vlak voor Danang en wordt tegenwoordig voornamelijk door motorrijders gebruikt, want voor auto's is er een tunnel. De weg biedt scenische uitzichten op Lung Co beach, de zee en Danang dus daar hebben we erg van genoten. Daarna hebben we een korte stop op het strand gemaakt voor een duik, ondanks dat het behoorlijk winderig was, want we keken erg uit naar het strand en het was relatief zonnig. Vervolgens zijn we verder gereden naar Hoi An met nog één tussenstop bij de Marble mountains. Dit zijn eigenlijk meer heuvels dan bergen, maar wat wel apart is, is dat het land eromheen helemaal plat is. Je kunt de grootste heuvel beklimmen en vandaar heb je wel een aardig uitzicht. Verder waren er ook nog wat grotten met tempels en buddhabeelden erin. Uiteindelijk niet super bijzonder, maar wel leuk. Nadat we ons on het hostel in Hoi An geïnstalleerd hadden, zijn we het oude gedeelte van Hoi An in gegaan en gelijk een beetje verliefd geworden op dit stadje. Ondanks dat het best toeristisch is, hangt er echt een super gezellige sfeer want het oude gedeelte is 's avonds alleen voor voetgangers en fietsers (al is het lastig om er als fietser doorheen te komen), alle winkeltjes zijn tot laat open en er hangen overal lampionnen. We hebben dan ook gelijk genoten van deze prachtige lampjes door langs de rivier een cocktail te drinken.

In Hoi An zijn we drie dagen gebleven. De eerste dag hebben we wat gebouwen in het oude gedeelte bezocht, zoals handelshuizen, tempels en assembly halls. 's Ochtends was het echt bloedheet en nadat we wel klaar waren met sightseeën zijn we naar het strand gefietst. Helaas begon het precies toen wij daar aankwamen erg te betrekken en ook steeds harder te waaien, zoals wel vaker in Vietnam hadden we weer eens pech met het weer. We hebben het op het strand liggen dan ook vrij snel opgegeven en zijn weer terug naar het hostel in het oude gedeelte gefietst, waar het gelukkig niet zo hard waaide. 's Avonds hebben we ons eten bij elkaar gesprokkeld op de avondmarkt en dit op de oever van de rivier zittend opgegeten.

Op dag twee zijn we vroeg naar My Son vertrokken. Dit is een tempelcomplex (of wat er van over is) van de Champa, een koninkrijk in midden en zuid Vietnam van de tweede tot de negentiende eeuw. De vallei waarin het tempelcomplex gebouwd is, werd als heilig beschouwd en was daarom uitgekozen als de perfecte locatie. Tegenwoordig is er weinig meer over van de tempels, ook weer vanwege de oorlogen. De bomkraters waren her en der nog te zien. Gelukkig is er hier ook al veel gerestaureerd waardoor er toch genoeg te zien viel. Het was best een eind rijden, maar ik vond het zeker de moeite waard. Toen we terug waren in Hoi An hebben we wat geshopt en ik ben goed geslaagd. 's Avonds hadden we nog een gratis loempia kookles in het hostel, waarna we de heerlijke loempia's mochten eten. Interessant genoeg zijn we hier erg van de warme dingen met iets kouds combineren, zo ook de loempia's die we moesten oprollen in rijstpapier met wat salade. Dit zorgt namelijk voor de juiste balans, want dat moet er altijd zijn. Ik moet zeggen dat het inderdaad wel iets heeft en de loempia's voor m'n gevoel ietsje gezonder maakt, maar alleen de gefrituurde loempia's zijn toch wel het lekkerst.

Om het koken voort te zetten, hebben we op de laatste dag een kookles gedaan bij "'My grandma's cooking class". We gingen eerst op de boot naar het eilandje in de Hoi An delta waar oma en familie wonen. Daar kregen we van onze gids, een "buurvrouw" (zoals iedereen buren is op het eiland) van oma, heel veel verhalen te horen over hoe ze op het eiland leefden en de bouw van een brug om het eiland te verbinden met het vaste land. Vervolgens kregen we te zien hoe de rijst vroeger uit z'n schil werd gehaald en daarvan gescheiden. Dit laatste liet de 93-jarige oma zien! Daarna begon het koken en ik had gegrilde aubergine, papaya salade, rijstpannenkoek en champignon-tofu stoofpot gemaakt. Al het eten was weer heerlijk en het was maar goed dat we het laatste gerecht mee mochten nemen, want ik zat toen echt stampvol.

's Avonds hebben we de nachtbus genomen naar Dalat. Gelukkig was het deze keer wel een volledige nacht, want we kwamen rond 7.45 uur aan in het hostel, al was er natuurlijk wel weer ontzettende verwarring met een overstap middenin de nacht. In de volgende blog horen jullie hoe het in Dalat was.