Van geïsoleerd eiland naar jarig in de hoofdstad

Veel mensen zijn niet zo enthousiast over Cambodja, maar tot nu toe vind ik het een erg mooi land. Vooral het landschap is erg mooi. Toen we net de grens over waren vanuit Vietnam zag je al overal rijstvelden met huisjes op palen er middenin en op veel plekken zijn er ook bergen te zien op de achtergrond.

In Kampot sliepen we een beetje buiten de stad in een kleine bungalow waar precies een bed in past. Gelukkig waren er gratis fietsen waarmee we naar de food street konden fietsen en de omgeving verkend hebben. De nationale valuta is de riehl, maar er werd ons verteld dat je overal ook met US dollars kan betalen. Dit ging echter bij het eerste straattentje waar we eten wilden halen al mis. Gelukkig hadden we snel een ander tentje gevonden waar de meneer onze dollars wel accepteerde en we heerlijk gegeten hebben. Daarna hebben we ook nooit meer een probleem gehad met onze dollars en soms krijg je een deel van het wisselgeld ter in riehl dus kleine bedragen op straat kunnen we dan ook gewoon in riehl betalen.

Kampot staat vooral bekend om peper, al zijn de peperplantages eigenlijk dichter bij Kep dan Kampot dus die hebben we niet gezien, maar we hebben wel de zoutpannen gezien. Dit zijn velden waar zeewater op gespoten wordt en doordat het water in de zon verdampt blijft er zout achter. Hoe ze dit zout dan van het zand scheiden is me nog steeds niet helemaal duidelijk. Verder hebben we ook weer tussen de prachtig groene rijstvelden gefietst en door kleine dorpjes. Opvallend genoeg waren de meeste mensen in de dorpjes heel enthousiast en groetten ons vrolijk, ook al was een deel moslim en liepen wij daar in onze shorts.

Vanuit Kampot wilden we door naar een van de Cambodjaanse eilanden, Koh Rong Samloem, wat ingewikkelder bleek dan we dachten omdat booking offices heel vaak informatie achterhouden zijn we achter gekomen. Vanuit Kampot hadden we een combinatieticket naar Koh Rong Samloem geboekt en hier zat dan ook gelijk het bootticket voor de terugweg in. Dat wilden we eigenlijk niet, maar dat moest. We gingen eerst met een minivan naar Sihanoukville en van daar zouden we de ferry nemen naar Koh Rong Samloem. Ondanks dat ze bij de booking office gezegd hadden we om 11.00 uur de boot konden nemen, konden ze blijkbaar geen kaartje reserveren en was die ferry dus vol, waardoor we een uur moesten wachten. Vervolgens kwamen we er achter, nadat we dat zelf gevraagd hadden, dat die ferry niet naar de baai ging waar wij naartoe wilden. Als we een directe ferry wilden, moesten we nog twee uur wachten. Daar hadden we geen zin in dus toen besloten we een taxiboot vanaf de ene baai naar de andere te nemen. Dit was allemaal nog tot daaraan toe, maar dit leverde ook problemen op voor de terugweg, waar ik straks over zal vertellen.

Toen we op Koh Rong Samloem aankwamen, bleek er helemaal geen internet te zijn, want de mast was twee dagen geleden uitgevallen en dat kunnen ze niet zo snel repareren op een eiland. Dus toen waren we ineens afgesloten van de buitenwereld. Het was eigenlijk wel een fijne ervaring en ik miste het ook helemaal niet, behalve dat het fijn geweest zou zijn om het van tevoren te weten zodat ik mensen kon waarschuwen en we belangrijke dingen nog op konden zoeken. Die middag hebben we lekker gesnorkeld en naast enorm veel zee-egels toch ook wat mooie vissen gezien en daarna genoten van een prachtige zonsondergang. Alles op eilanden is relatief prijzig, zo ook het eten, maar wat heel leuk was, was dat we hier een keuken hadden en zelf eten konden koken. We hebben eindelijk ons groentetekort weer een beetje kunnen compenseren.

De tweede dag zijn we naar het strand in de buurt gelopen. Het strand zelf stelde niet heel veel voor, want het was maar een dun strookje zand, maar het zeewater was echt prachtig helder. 's Middags zijn we nog naar een ander strand, Clearwater bay, gelopen. Om daar te komen moesten we eerst een stuk door het water lopen en het was hoogtij dus dat was best zwaar. Vervolgens moesten we nog een halfuur op onze slippers door de jungle, maar dan kom je ook bij een prachtig strand. Helaas begon het net toen we daar aankwamen een beetje te betrekken en steeds harder te waaien dus zijn we er maar een uurtje gebleven, maar het was toch wel de moeite waard. Daarna hebben we op het strand gewacht tot het donker werd om het lichtgevende plankton te zien. Helaas was er te veel licht aan de kust en we hadden geen zin meer om verder het water in te gaan dan pootjebaden dus we hebben geen plankton gezien. Gelukkig hadden we dit al eens in Vietnam op Cat Ba eiland gezien.

De derde dag was de beste, want toen zijn we gaan duiken. J had nog nooit gedoken dus die kreeg eerst instructies en moest wat oefeningen doen voordat we met z'n allen met de boot naar een mooi koraalrif gingen. Daar hebben we zowel 's ochtends als 's middags gedoken, alleen gingen we de tweede keer de andere kant op. Het duiken ging weer heel makkelijk en was echt weer geweldig om te doen. De tweede duik was wel een beetje spannend, omdat er een sterke stroming stond waar we door werden meegesleurd weg van het koraalrif. We zijn op een gegeven moment nog naar boven gekomen om een stuk van de stroming weg te zwemmen voordat we opnieuw naar het koraalrif konden zwemmen. Ik heb weer veel prachtige dingen gezien, zoals barracuda's, grote parrotfish waarvan eentje met een schelp in z'n mond, een crown of thorns (zeester, maar ziet er uit als struikje bramen), een wel 30 cm grote yellow box fish, nudibranches (soort wormen) en nog veel meer! Het was echt weer een fantastische ervaring dus.

We hadden eigenlijk eerst het idee om direct na het duiken door te reizen, maar dat ging niet omdat we al een ferryticket hadden met het bedrijf dat niet naar deze baai vaarde. Dus toen hebben we de volgende ochtend eerst weer een taxiboot naar de andere baai genomen. Zelfs dat bleek weer anders te lopen dan we dachten, want de taxiboot zette ons bij een andere pier af, waardoor we ruim 1,5 km met onze backpacks over het strand moesten lopen. Vervolgens bleek de ferry ook niet direct terug naar Sihanoukville te gaan, maar eerst nog langs Koh Rong, waardoor het nog weer langer duurde. In Sihanoukville hebben we toen een bus naar Phnom Penh genomen, waar we 's avonds laat arriveerden.

In Phnom Penh hebben we net als alle andere toeristen natuurlijk de killing fields bezocht en de S21 gevangenis waar gevangenen gemarteld werden voor bekentenissen, waarna ze naar de killing fields gebracht werden. Bij beide plaatsen hadden we een audiotour waar we alle heftige verhalen konden horen. In de gevangenis hingen ook enorm veel foto's. De meeste waren gevangenisportretten van de gevangenen, maar er waren ook een paar foto's van de laatste gevangenen die snel doodgeslagen waren toen de Vietnamezen de gevangenis kwamen bevrijden. Op de killing fields zelf was het heel zonnig en was niet heel veel meer te zien, afgezien natuurlijk van de pagoda waarin alle schedels en veel andere grote botten tentoongesteld zijn. Al met al was dit dus een erg heftige en indrukwekkende dag. Daarna waren we nog een stukje in de stad gaan lopen en hadden we precies op tijd een tuktuk toen de hemel openbrak en het goot. We wilden naar een supermarkt en hadden op de kaart een grote ondergrondse supermarkt zien staan. Dit bleek echter ontzettend gelogen, want het was meer een dure mall dan een supermarkt. Het goot nog steeds en J had eerst geen poncho. Het verkeer stond helemaal vast en al,e tukuks waren vol dus toen zijn we op blote voeten met z'n tweeën in mijn poncho gaan lopen naar een andere supermarkt vlakbij, wat er vast ontzettend hilarisch uitzag. De afvoeren konden het water niet aan dus elke keer als je de stoep afstapte de straat op stond je in 30 cm water. Met de poncho zijn we redelijk droog gebleven en eigenlijk was het wel een grappige ervaring.

Die avond hebben we eerst met andere mensen uit het hostel beerpong gespeeld en we zijn daarna uitgegaan want om middernacht was ik jarig! Officieel niet natuurlijk, want toen was het nog 18.00 uur Nederlandse tijd, maar dat vergeten we even. Ik ben sinds het reizen wel af en toe naar barretjes gegaan, maar nog nooit echt uit en dat is iets wat je toch een keer moet doen in Zuidoost-Azië dus dit was een mooie gelegenheid. De volgende ochtend hebben we eerst genoten van een verrukkelijk ontbijtbuffet van het hostel en zijn daarna de stad rond gaan fietsen. We zijn onder andere naar de Central Market, Wat Phnom, het royal palace (van buiten) en de russische markt gegaan. Ook hebben we heerlijk ontspannen met een traditionele Khmer massage en lekkere taart gegeten. 's Avonds hebben we Indiaas gegeten, één van mijn favoriete keukens. Het was ook wel fijn om weer eens wat anders te eten. Kortom, ik heb een erg leuke verjaardag gehad!

Phnom Penh is een grote en drukke stad, maar er valt ook weer niet heel veel te doen dus vanochtend hebben we de bus naar Battambang genomen. Samen met een Frans stel waren we de enige toeristen in de bus. Het was een lange rit van zo'n 6 uur. Cambodja is een relatief klein land dus dat betekent dat de afstanden kort zijn. Dit is aan de ene kant fijn, maar betekent wel dat 's nachts reizen net niet fijn is omdat je dan nauwelijks kunt slapen, maar overdag reizen een groot deel van je dag kost. Het is helaas niet anders en ik kan gelukkig toch altijd wel slapen of me op een andere manier vermaken. Maar goed, nu is het dus tijd voor Battambang en daarna willen we nog naar Siem Reap en Angkor Wat natuurlijk en nog naar een provincie in het oosten om daar een trekking te doen voordat we doorgaan naar Laos.