Trekkings

Sorry alvast voor het enorm lange verhaal. Het bleek dat ik over alles toch meer te vertellen had dan ik dacht. Ik hoop dat jullie het toch leuk vinden om te lezen, want voor mij zaten hier zeker een paar highlights tussen.

In Nong Khiaw hadden we een bungalow met prachtig uitzicht op de rivier en de bergen. Het kostte ook nog eens vrij weinig, maar dan hadden we ook geen normaal toilet maar een gat in de grond. Ach ja, het zijn dingen waar je aan went en zo lang het maar voor één nachtje is, is het prima te doen. Diezelfde middag was ik voor het eerst in twee maanden een paar uur gescheiden van J, want zij had last van migraine. Toen ben ik naar een uitzichtpunt geklommen samen met een Deen en een Schot die ik onderweg tegenkwam. Het was een hele klim van ongeveer een uur en stijl omhoog, maar dan had je dan ook prachtig uitzicht. Ondanks dat ik de volgende dag m'n kuiten wel voelde, was het zeker de moeite waard.

De dag daarna hebben we de boot genomen naar Mong Ngoi, een dorpje verder langs de rivier. Dit dorpje zelf vond ik niet erg interessant, want het was erg toeristisch met ontzettend veel restaurantjes in de hoofdstraat. We zijn daar dan ook niet lang gebleven, maar direct zelf gaan trekken naar een ander dorpje. De weg hierheen was niet bijster interessant, maar gelukkig ook niet echt zwaar. De enige hindernissen waren de kleine riviertjes die we af en toe over moesten steken, waardoor we onze schoenen continu uit en aan moesten doen. Op een gegeven moment kwamen we bij een splitsing waar we tussen twee dorpjes moesten kiezen. Toevallig kwamen op dat moment net twee toeristen aangelopen die naar beide dorpjes geweest waren en ons konden vertellen dat de ene veel leuker en minder toeristisch was dan de ander. We zijn toen dus naar dat dorpje gegaan en inderdaad waren we daar eerst de enige toeristen en kwamen er later slechts twee andere bij. In dit dorpje konden we het echte Laotiaanse leven zien, waar elke maaltijd bestaat uit sticky rice, veel vrouwen sjaals en rokken weven en je je met zo'n rok in de rivier wast. Nou hadden wij niet zo'n rok, maar we hebben ons wel net als de locals in de rivier gewassen. De meeste kinderen zeggen wel hallo, maar zijn verder erg verlegen. Er was echter een brutaal jongetje dat ons gewoon op onze billen durfde te slaan en we maakten er een spelletje van door achter hem aan te gaan. Verder liepen de kippen, honden en varkens gewoon overal rond. Zo gaat dat hier in de dorpjes. De kamer in de guesthouse waar we sliepen bestond slechts uit een matrasje op de grond en er was geen elektriciteit. Dit alles kostte ons wel €1 voor een nacht, niet te geloven toch. Ze hebben wel nog wat meer aan ons verdiend met de lekkere maaltijd die de vrouw van de eigenaar voor ons klaargemaakt had. Kortom, het was een erg interessante ervaring!

De volgende dag zijn we weer rustig teruggelopen en hebben we nog een avontuurlijke route genomen, die helaas nergens toe leidde waardoor we weer terug moesten. Vanuit Mong Ngoi hadden we deze keer niet de boot genomen, maar zijn we terug gaan kajakken naar Nong Khiaw. Dit was een flinke afstand en er stond nauwelijks stroming dus dat was wel flink peddelen. Bovendien was het die dag niet zulk mooi weer, al is het gelukkig bij wat miezerregen gebleven. Terug in Nong Khiaw hebben we lekker ontspannen, want daar waren we na het kajakken wel aan toe.

Vervolgens zijn we doorgereisd naar Luang Namtha. De bus zou eigenlijk om 11 uur 's ochtends vertrekken, maar vertrok al een halfuur te laat. Toen hebben we ongeveer een halfuur gereden voordat we ruim een uur moesten stoppen voor reparatie. De chauffeur was namelijk te hard door een gat in de weg gereden, waardoor er dingen kapot waren gegaan. Het was helaas niet alleen de band, maar ook iets anders wat gerepareerd moest worden. Bij de garage waar we stopten voor de reparatie hadden ze niet precies de juiste materialen, maar dat bleek geen probleem want dan boorden of brandden ze er toch gewoon een gat in zodat het wel paste. Afijn, uiteindelijk was het gefikst en toen konden we weer verder. Het was nog een lange tocht van zo'n zes uur over smalle, bochtige weggetjes. Op een gegeven moment kwamen er ook nog eens een heleboel trucks ons tegemoet, wat het allemaal niet makkelijker maakte. Gelukkig zijn we goed en wel, al dan niet wat vertraagd, in Luang Namtha aangekomen. Daar hadden we vervolgens erg geluk, want we hadden snel een tuktuk gevonden die ons goedkoop naar het centrum bracht. In Laos zijn erg veel busstations iets van 10 km buiten het centrum, erg onhandig. Eenmaal in het centrum hadden we ook binnen een mum van tijd een tweedaagse trekking voor de volgende dag geboekt. Eerst vroegen ze $70 per persoon, maar we hadden al van een andere reizigster gehoord dat zij maar $45 betaald had, dus dat vertelden we en uiteindelijk hebben wij het ook voor die prijs kunnen doen, goede deal dus.

Zo vertrokken we de volgende dag samen met een Engels meisje, een wat oudere Engelse dame, een Spanjaard en onze gids Ping (dat is de makkelijke versie althans). Om te beginnen hebben we inkopen gedaan op de local market en daarna zijn we doorgereden naar een pad langs de weg vanwaar we de Namha National Protected Area in konden lopen. We hebben zo'n zes uur door prachtige jungle gelopen. Anders dan vlinders, mieren, bloedzuigers en spinnen hebben we weinig dieren gezien, maar het was nog steeds erg mooi. We hadden ook een heerlijke lunch, geserveerd op bananenbladeren, midden in de jungle. Onze gids sprak super goed engels en heeft ons ook veel planten laten zien die je kan eten. Zo hebben we onder andere een blaadje in onze mond gestopte wat een beetje naar limoen smaakte als je er op kauwde, verrassend lekker. Aan het eind klommen we een stuk omhoog en liepen we langs rubberplantages, vanwaar we prachtige uitzichten hadden op de bergen, voordat we in het dorpje aankwamen waar we zouden overnachten. In dit dorpje leefde een ethnic minority group, de Akha. Elke ethnic minority heeft z'n eigen taal, al spreken ze vaak ook Lao om met andere groepen te kunnen praten. Verder merk je niet direct grote verschillen, behalve dan de klederdracht en met name de typische hoofddeksels van de vrouwen, die een soort haarband/muts droegen vol met munten en kralen. We hebben ons eerst gewassen tussen de lokale vrouwen. Dit was nog een heel avontuur. Deze keer was het niet in de rivier zelf, maar was er een buis waar het water van de stroom in stroomde en zo had je toch een soort provisorische douche. De plaats was echter een stukje buiten het dorpje en je moest over glibberige klei lopen om daar te komen. Het was daar ook erg moeilijk om je kleding aan te krijgen zonder dat alles onder de klei kwam te zitten. Vervolgens was het naar boven lopen een nog grotere uitdaging dan naar beneden. Dat heb ik toen maar op blote voeten gedaan, maar toen waren m'n voeten dus wel weer vies. Voor één keertje was het prima, maar ik kan me niet voorstellen dat je dit elke dag moet doen, wat een gedoe. Daarna hebben we nog even door het dorpje gelopen. Veel kinderen waren erg enthousiast, maar oudere mensen leken het minder leuk te vinden. Ik denk dat ze erg veel toeristen zien en we zijn wel een beetje indringers natuurlijk, die zelfs onder hun douche douchen. 's Avonds hebben we genoten van een heerlijk maaltijdje, bereid door onze gids en leken er steeds meer locals naar ons huisje te komen met harde muziek, alsof er een feestje bij ons zou zijn. Blijkbaar vinden de tieners ons toch wel interessant. Uiteindelijk lagen we nog steeds allemaal voor 10 uur in bed, want het was een vermoeiende dag geweest.

De volgende ochtend zijn we eerst door het hele dorpje gelopen en langs de basisschool geweest. Het dorpje bestaat uit meer dan 500 mensen, waarvan bijna 3/4 kind lijkt te zijn. Helaas gaan veel kinderen niet naar school, waarschijnlijk omdat ze moeten werken. We zagen namelijk ook veel jonge meisjes met baby's op hun rug lopen, omdat de moeder op het land of iets dergelijks moesten werken. Daarna zijn we via de jungle weer teruggelopen naar de weg. Ook nu hadden we weer lunch geserveerd op een soort bladeren. Onze gids ping heeft toen eerst zelf chopsticks uit bamboe gemaakt voor ons, echt heel mooi! Deze trekking was denk ik de beste tot nu toe met een leuke afwisseling van jungle en dorpje, leuke gids die goed engels sprak en een relaxed tempo waarop we liepen.

Na zoveel lopen waren we wel toe aan een rustig dagje dus we hebben één dag helemaal niks gedaan afgezien van eten en een klein rondje door Luang Namtha lopen. De dag daarna hebben we de local bus genomen naar Ban Donchai, een klein dorpje op weg naar Huay Xai. Daar zouden we de volgende ochtend namelijk opgepikt worden voor de gibbon experience. We werden gedropt bij het guesthouse dat de gibbon experience aangeraden had, maar daar was niemand. We hebben een tijd gewacht, maar toen kwam er iemand die engels sprak en bleek dat de eigenaren pas rond 8 of 9 uur terug zouden komen. Gelukkig was er nog een ander guesthouse in de buurt, waar we weliswaar geen douche hadden en ook weer alleen een gat als toilet, maar verder een prima bed hadden.

De volgende ochtend werden we inderdaad opgepikt en moesten we eerst nog een halfuur hutjemutje in een tuktuk over een hobbelige en modderige weg. Toen kwamen we bij een dorpje vanwaar de trekking begon, eerst door de velden en langzaam meer de jungle in. We hadden een erg gezellige groep van vijf Duitsers (inclusief J), één Australiër en één Nederlander (ik) en we hadden twee gidsen, Pisanou en Youn. Pisanou sprak erg goed Engels, Youn wat minder maar deed nog steeds erg z'n best. Na iets van twee uur lopen, konden we afkoelen bij een ijskoude waterval, die niet erg indrukwekkend was. Daarna kon het ziplinen beginnen! Om bij de boomhut te komen, moesten we vier ziplines nemen. We kregen nog een korte uitleg over de veiligheid en daar gingen we. Het was echt fantastisch om zo boven de jungle te zippen en de jungle ineens van een heel ander perspectief te zien. De boomhut lag ook echt prachtig en had zelfs twee verdiepingen. Beneden kon je naar binnen en buiten zippen en was de badkamer en boven aten we en sliepen we op matrasjes op de grond. We hadden lekkere warme dekens en een dik muggennet om het bed dat ook andere beesten buiten hield. We waren daar rond een uur of drie. Pisanou legde nog wat dingetjes uit over het eten en de planning morgen en toen verlieten de gidsen ons en mochten we onszelf gaan vermaken. Dat hield in dat we nu helemaal zelfstandig rondjes mochten gaan zippen! Eerst wel even spannend natuurlijk, want nu was er niemand die je checkte, maar het was ook heel simpel eigenlijk dus dat was geen probleem. Vlak bij onze boomhut waren ziplines vanwaar je prachtig uitzicht had over de bomen met de rivier ertussen. Het was echt zo'n geweldige ervaring! 's Avonds hebben we eerst allemaal een steenkoude douche genomen, maar wel met prachtig uitzicht. Vervolgens hadden we erg lekker eten en hebben we nog een beetje gepraat, maar om 20.15 lagen we allemaal al in bed, want we waren ook wel erg moe. Ik weet niet of het dood het lopen komt of doordat het zo vroeg donker wordt en er weinig te doen is, maar altijd bij trekkingen ben ik al heel vroeg moe.

Na een heerlijk ontbijt met rijst en groenten de volgende dag, was het tijd om door te gaan naar de volgende boomhut. Eerst moesten we weer drie ziplines terug en toen ongeveer twee en een half uur lopen. Onderweg hebben we ons vermaakt met een hoop raadsels. Vooral Pisanou wist er erg veel. De boomhut waar we toen uitkwamen lag op een nog mooiere plek met geweldig uitzicht op de bergen. Het ziplinerondje dat we konden maken gaf ook fantastische views hierop. Na wat rust zijn we met de gidsen nog een groot rondje gaan maken naar een andere boomhut die zowaar nog mooier uitzicht had. Om hier te komen moesten we een aantal ziplines van rond de 400 meter nemen. Hier doe je wel 40 seconden over, maar desondanks voelt het nog alsof het zo voorbij is. Die avond bleven de gidsen langer bij ons en hebben we gezellig spelletjes met ze gedaan, waar vooral Pisanou erg fanatiek was en Youn ging "helpen", maar eigenlijk hielp hij meer zichzelf. Toch had Youn het tweede potje gewonnen, waar hij blijkbaar nog de hele avond blij over is geweest nadat ze ons verlaten hadden. Kortom, het was een ontzettend gezellige avond.

De volgende ochtend was het helaas alweer tijd om terug te gaan. Gelukkig bevatte dit nog een stuk of tien ziplines, waaronder twee heel erg hoge en lange met de allermooiste uitzichten, echt onbeschrijfelijk. Ik had die heel graag nog één (of twee of honderd) keer willen doen, maar daar was jammer genoeg geen tijd voor. Daarna was het klaar met de ziplines en moesten we nog anderhalf uur teruglopen. Toen eerst weer over het hobbelweggetje en vervolgens nog zo'n twee uur over een normale weg voordat we in Huay Xai waren. Twee meisjes die met ons de gibbon experience deden hadden verteld dat ze diezelfde middag door zouden reizen naar Chiang Rai, dus wij hadden toen halsoverkop besloten dat ook maar te doen, want in Huay Xai was weinig te beleven. De tocht ging erg soepel en zo waren we rond half 8 diezelfde avond ineens al in Thailand. De man bij de Laotiaanse grens probeerde ons nog even af te zetten door te claimen dat het zondag was en we daarom €1 moesten betalen. Jammer genoeg voor hem hadden we alleen groot geld wat hij niet kon wisselen dus kregen we gelukkig onze paspoorten terug zonder te betalen. In Chiang Rai hadden we geluk, want op zondag is er een speciale night market. Daar hebben we onze buikjes vol gegeten en een tijd over rondgelopen.

De dag daarna was mijn laatste dag samen met J, want ik zou die avond de nachtbus terug naar Bangkok nemen en zij blijft in het noorden van Thailand. We hebben de witte tempel bezocht, die erg mooi maar wel ook ontzettend toeristisch was, en nog een beetje door het stadje zelf gelopen. Toen was het helaas na twee en een halve maand tijd voor het afscheid. Gelukkig woont ze niet ver weg en zullen we elkaar vast nog heel vaak zien, maar na zo'n lange tijd alles gedeeld te hebben en letterlijk 24 uur per dag samen te zijn, was het toch wel een erg moeilijk afscheid. We hebben echt een geweldige tijd samen gehad en ik zal haar ontzettend missen. De nachtbussen in Thailand hebben helaas geen lekker bedje, maar m'n bus was alsnog best comfortabel. Ik kreeg een kussentje, dekentje, wat snacks, drinken en elke stoel had zelfs een eigen tv schermpje (hier kon je helaas alleen films in het Thais op kijken). Ik heb relatief goed geslapen en de volgende ochtend vanuit Bangkok direct de bus naar Pak Chong genomen.

Vanuit Pak Chong heb ik een tour van anderhalve dag gedaan. De eerste dag begonnen we om 3 uur en zijn we naar een natural spring gegaan, een grot in geweest en hebben we miljoenen vleermuizen hun grot uit zien vliegen. Dit laatste had ik al eerder in Battambang in Cambodja gezien, waar we een wat spectaculairder uitzichtpunt hadden, maar desondanks was het nog steeds erg indrukwekkend om te zien. De volgende dag was de hele dag tour en begonnen we al om 7 uur 's ochtends. Gek genoeg is het deze paar dagen ineens best koud hier met temperaturen overdag van 22 graden en 's nachts van 12 graden! Toen we vertrokken was het dan ook stervenskoud en had ik alle lagen kleren aan die ik bij me had. Op deze manier was het gelukkig net te doen. We moesten eerst nog meer mensen ophalen en toen zijn we naar een uitzichtpunt in het park gegaan. Daarna reden we door naar het visitor centre en onderweg zagen we twee giant hornbills (een soort toekans) en een gibbon, al verstopte die zich erg tussen de blaadjes dus hij was niet erg goed te zien. Na een korte stop bij het visitor centre zijn we een stuk door de jungle gaan lopen, maar toen hebben we helaas geen dieren gezien. Vervolgens was het eindelijk lunchtijd om half 3 en als laatste zouden we nog naar een waterval gaan. Op weg daarheen kwamen we zowaar langs een grote kudde wilde olifanten, inclusief baby'tjes! En aan de andere kant van de weg stond een mannetje dat naar de kudde toe wilde. Deze olifanten hebben we een tijd gade geslagen en ontzettend van genoten. Dit was niet de mooiste jungle trekking die ik gedaan heb, maar voor het zien van de dieren was het zeker de moeite waard.

Na afloop van de trekking heb ik direct de trein naar Bangkok genomen en daar op het station ontmoette ik dan eindelijk na drie en een halve maand Matthijs weer. We bleven één nachtje in Bangkok en zitten nu op het vliegveld te wachten om naar Myanmar te vliegen. Ik heb super goede verhalen gehoord over Myanmar, dus ik weet zeker dat dit weer een leuk avontuur gaat worden!