Van regen naar hitte
Blijf op de hoogte en volg Dieuwertje
11 Januari 2018 | Filipijnen, Cebu City
Vanuit Pyin Oo Lwin zou er rond 5 uur een trein teruggaan naar Mandalay en die was een stuk goedkoper dan een bus of taxi dus we besloten dat te doen en dan hadden we nog een paar uur te besteden in Pyin Oo Lwin. Niet lang nadat we uit waren gestapt begon het ontzettend te regenen, maar gelukkig duurde dat niet heel lang, al bleef het de hele dag bewolkt. Pyin Oo Lwin is een koloniaal dorpje dus we waren eerst naar wat koloniale huizen gelopen, maar die waren niet erg bijzonder. Het dorp staat eigenlijk vooral bekend om z'n botanische tuinen. Deze waren ver van het trein station en waar we op dat moment waren, waren weinig taxi's dus na een stukje gelopen te hebben besloten we te proberen te liften en al vrij snel stopte een auto voor ons. Deze heeft ons helemaal tot de ingang van het park gebracht, echt heel lief. In het park hebben we de orchideeëntuin bekeken, een uitzichttoren beklommen en door de vogelkooi gelopen. Het was echt super druk in de tuin, waarschijnlijk omdat het nieuwjaarsdag was, en we moesten dan ook weer een paar keer met locals op de foto. Ik begon me langzamerhand echt een beroemdheid te voelen. Bij de uitgang van het park waren wel wat taxi's, maar vorige keer ging het liften zo makkelijk dat we dat weer gingen proberen en inderdaad hadden we binnen een paar minuten een lift. De man verontschuldigde zich erg dat hij geen plaats had, maar we mochten wel in de achterbak zitten. Vervolgens heeft hij ons echt voor de deur van het treinstation afgezet. Liften was dus een groot succes! We waren ruim op tijd bij het treinstation en toen kwam de trein maar niet. Het duurde maar en het duurde maar. Uiteindelijk kwam hij anderhalf uur te laat een keer aan en toen bleken de upper class seats ook nog eens vol. Toen hebben we alsnog maar een ordinary seat genomen, want we hadden ondertussen zo lang gewacht. Toen we de wagon instapten, dacht ik echt "waar beginnen we aan", want het waren houten bankjes vol met locals en locals op de grond, echt complete chaos en daar moesten we dan vier uur lang zitten. We hebben toch volgehouden en moet ik zeggen dat het me enigszins meeviel na m'n eerste indruk, maar dit blijft toch een ding dat je eens doet en dan nooit meer. Uiteindelijk waren we rond 11 uur 's avonds in Mandalay waar we snel ons bed ingekropen zijn.
De volgende dag leek het erop dat we toch wel de juiste beslissing hadden genomen om niet door te gaan naar Hsipaw, want het regende heel hard. Die dag hebben we de bus naar Bagan genomen. Dit was een van de slechtste bussen die ik ooit genomen heb. We hobbelden ontzettend op en neer terwijl de wegen niet eens zo slecht waren. We waren dan ook blij toen we na zes uur eindelijk de bus uit konden stappen in Bagan, na eerst nog een heel rondje in Bagan te hebben gereden voordat ze ons bij ons hotel afzetten.
Helaas regende het de volgende ochtend nog steeds, maar rond 11 uur werd het droog dus toen konden we op pad. We zijn begonnen het noordelijke deel te verkennen op de e-bike (meer een elektrische scooter dan een fiets). Om de een of andere reden is de e-bike alleen in Bagan echt een ding. Je kan op zich ook alles wel op de fiets doen, maar dan kun je niet zo makkelijk even naar een tempel aan de andere kant van de vlakte, want dan is het toch best ver. We hebben die dag onder andere Thatbyinnyu temple, de hoogste tempel, gezien en de Ananda Pahto tempel, een van de meest indrukwekkende en best bewaarde. Wat een beetje vervelend is in Myanmar, is dat je bij elke tempel al buiten je schoenen en sokken uit moet doen. Deze tempels waren voornamelijk buiten en daarom erg zanderig en door de regen soms ook modderig, dus je kreeg erg vieze voeten en moest vervolgens weer je sokken en schoenen aan doen. Geen wonder dat de meeste locals op slippers liepen, maar dat is dan weer niet erg praktisch op de dirt roads. Hoe dan ook, 's avonds hebben we nog geprobeerd de zonsondergang te zien vanaf een pagode, maar het was vrij bewolkt dus er was helaas weinig te zien.
Ook de volgende dag was het nog behoorlijk bewolkt. We waren wel om kwart over vijf opgestaan om de zonsopgang te zien, maar weer zagen we eigenlijk geen echte zonsopgang omdat de zon achter de wolken zat. Nadat we teruggegaan waren naar ons hotel voor het ontbijt zijn we weer tempels gaan verkennen. Deze keer hebben we meer de zuidelijke helft gepakt. Je kunt best veel tempels op en hebt dan mooi uitzicht over de vlakte met allemaal tempels. Sommige zijn relatief makkelijk te beklimmen met af en toe erg smalle trappetjes aan de binnenkant of steile trappen aan de buitenkant en andere zul je vast officieel niet op mogen, maar kun je zelf wel houvast vinden aan alle randjes. Één van de tempels die ik beklommen had (met enigszins gevaar voor eigen leven) lag midden tussen de bomen en had echt een super mooi uitzicht. De twee hoofdwegen tussen de tempels in zijn verhard, maar verder zijn het allemaal dirt roads. Door de regen waren die op sommige stukken behoorlijk modderig. Dit was soms met de e-bike wel lastig, maar gelukkig zijn we geen één keer gevallen, alleen af en toe een beetje vies geworden. Deze avond hadden we een andere plek uitgekozen om de zonsondergang te zien, namelijk vanaf een heuvel vanwaar we prachtig uitzicht hadden op een hoop tempels met bergen op de achtergrond. Deze heuvel was behoorlijk populair, maar gelukkig waren we vroeg genoeg om een goed plekje te scoren, want deze keer was de zonsondergang wel ontzettend mooi. Door de dag heen was het namelijk steeds meer opengetrokken.
De volgende ochtend was het tijd voor poging twee wat betreft de zonsopgang en deze keer was het een groot succes. We waren eigenlijk al bijna te laat, want drie kwartier voor de zon opkomt, beginnen de kleuren al te komen. Gelukkig waren we wel op tijd voor de mooiste beelden. Toen de zon al bijna op was, gingen er deze keer ook een stuk of twintig luchtballonnen de lucht in, wat een spectaculair effect was zo boven de tempels en met de opkomende zon. Dit was zeker een van de mooiste en meest bijzondere dingen die ik gezien heb. Na het ontbijt zijn we toen naar het archeologisch museum gegaan, waar we iets meer informatie kregen over het leven in de bagan periode. Vervolgens waren er nog een paar tempels die ik op m'n lijstje had staan. De laatste die we zagen had echt een fantastisch uitzicht en zou zowel voor de zonsopgang als de zonsondergang perfect geweest zijn, maar daar kwamen we helaas te laat achter. We hebben alsnog erg van het uitzicht daar genoten. Vervolgens namen we de nachtbus naar Hpa-An. Ik zeg nachtbus, maar zoals al eerder gezegd zijn nachtbussen in Myanmar niet echt nachtbussen, want we kwamen weer om 5 uur 's ochtends aan. Deze keer was de reis 12 uur dus we hadden makkelijk om 8 uur 's avonds weg kunnen gaan en om 8 uur 's ochtends aan kunnen komen, maar nee, zo werkt het niet in Myanmar. Toen we bij het hotel kwamen, hadden ze helaas geen kamers meer vrij (we hadden alleen voor de volgende nacht geboekt). Ik heb toen alsnog een paar uurtjes op de grond geslapen, wat eigenlijk verrassend meeviel. Ik denk dat ik ondertussen zo gewend ben aan slapen op harde matrassen en in treinen en bussen dat ik nu echt overal kan slapen.
Nadat we zo de ochtenduurtjes hadden doorgebracht, kregen we wel heel lief al een ontbijt van het hotel. We hebben besloten om die dag gelijk een tuktuk tour te doen langs een heleboel grotten/tempels, want dat is het hoogtepunt rond Hpa-An. We zijn langs een heleboel grotten gegaan waar ze binnenin een soort tempel gemaakt hebben door er allerlei buddhabeelden neer te zetten. Daarnaast reden we door prachtige rijstvelden omgeven door bergen. Hier genoot ik om eerlijk te zijn nog meer van dan van de grotten. Als laatste gingen we naar een vleermuisgrot, waar rondzonsopgang weer een miljoen vleermuizen naar buiten vlogen. Deze keer zaten we boven de uitgang van de grot dus je kon prachtig op ze neer kijken, terwijl ze over de rivier vlogen. Ondertussen waren er ook een hoop roofvogels die probeerden de vleermuizen te pakken, een interessant schouwspel. Al met al een lange maar geslaagde dag. Die avond hebben we nog heerlijk ons maaltje bij elkaar gesprokkeld op de night market en zijn vroeg naar bed gegaan. Helaas werd ik die nacht ineens heel misselijk en moest ik overgeven. Ik weet niet wat het is in Myanmar dat ik hier ineens twee keer ziekig werd, want hiervoor heb ik geen enkel probleem gehad. Gelukkig bleef het bij die ene keer en voelde ik me daarna wel al een stuk beter.
De volgende dag wilden we Mount Zwegabin beklimmen, een berg met bovenop een monastery en mooie uitzichten. De klim bestaat voor een groot deel uit trappen, wat het weliswaar iets makkelijker maakt, maar dit was nog steeds een van de zwaarste dingen die ik ooit gedaan heb. Het zal vast niet mee hebben geholpen dat ik de nacht ervoor overgegeven had, maar zelfs zonder dat was het een enorme klim, terwijl het bloedheet was en ontzettend vochtig. Na zo'n twee uur klimmen konden we dan eindelijk boven uitrusten. Achteraf gezien vond ik bovenop de top niet eens het mooiste uitzichtpunt want je keek voornamelijk neer op de vlakte die een beetje wazig was door de hoge luchtvochtigheid. Aan andere kanten waren nog meer bergen, maar die waren vanaf de top aan een kant waar je niet kon komen. Gelukkig hadden we daar tijdens de weg naar boven wel mooie uitzichten op. Al met al weet ik niet of ik het nou echt de moeite waard vond, maar het was zeker een avontuur. Aan het eind van de middag hebben we de bus naar Mawlamyine genomen.
In Mawlamyine was het zo mogelijk nog heter en benauwder dan in Hpa-An. De volgende dag hebben we heel rustig langs wat pagodes gelopen en over wat markten, maar verder eigenlijk vrij weinig gedaan. 's Avonds hebben we weer een prachtige zonsondergang gezien over de rivier en het eiland aan de overkant. Op onze laatste hele dag samen hebben we met de motor over dit eiland gereden, waar allemaal kleine dorpjes zijn en een aantal dorpjes gespecialiseerd zijn in het maken van krijtbordjes, elastieken en houtwerk. Het was erg leuk om door de dorpjes te rijden en af en toe reden we ook wat meer van de gebaande paden af en kwamen we op plekken waar ze volgens mij bijna nooit toeristen zagen. Ik voelde me op een gegeven moment net de koningin, want ik bleef maar naar iedereen zwaaien en lachen. Dat blijft toch geweldig als ze dan heel enthousiast terugzwaaien en lachen.
Die nacht namen we een comfortabele nachtbus terug naar Yangon. Matthijs zou diezelfde middag al vliegen en ik de volgende ochtend dus ik had een hostel vlakbij het vliegveld geboekt. Een fijne verrassing was dat ik direct een bed kreeg daar om 3 uur 's nachts terwijl ik pas voor de volgende nacht geboekt had en Matthijs mocht er deze keer ook gewoon bij komen liggen. De eenpersoonsbedden zijn hier overal vrij breed dus dat paste makkelijk en zo hebben we toch nog een paar uurtjes kunnen slapen. Toen was het helaas alweer tijd voor het afscheid. Gelukkig is het deze keer maar voor drie weekjes, maar het was nog steeds wel moeilijk na zo'n tijd samen. Die middag ben ik zelf nog Yangon in gegaan om nog even lekker te eten. Ik ben ook nog door twee parkjes gelopen, maar dat was niet heel bijzonder. Ik ben redelijk vroeg weer teruggegaan naar het hostel en heb daar lekker ontspannen serie gekeken.
De volgende ochtend moest ik al om kwart voor zes opstaan, want m'n vlucht ging om half negen. Uiteindelijk had ik echt alle tijd, maar beter te vroeg dan te laat. Ik ben toen eerst van Yangon naar Kuala Lumpur gevlogen. Toen had ik een paar uur te doden voordat m'n volgende vlucht naar Cebu in de Filipijnen ging. Deze had helaas ook nog eens bijna een uur vertraging, waardoor ik behoorlijk laat in Cebu aankwam. Ik ben nu net in m'n hostel in Cebu city gearriveerd, maar vertrek morgen alweer naar Moalboal, want m'n laatste drie weekjes in de Filipijnen draaien vooral om zon, zee, strand en duiken! Ik ga er nog even vol van genieten!
-
23 Januari 2018 - 15:50
Ria Ruiter - De Jongr:
Veel plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley