Van natuurschoon tot Thaise geschiedenis

Thailand zit er voor nu helaas alweer op en het is tijd om door te gaan naar Vietnam. De laatste anderhalve week hier is echt heel snel gegaan. Het reizen valt me tot nu toe ook erg mee, want ik ben gelukkig nog nauwelijks alleen geweest en het voelt ook heel vrij om een dag van tevoren te beslissen waar ik daarna naartoe ga.

Om te beginnen ben ik dus naar Khao Sok national park geweest samen met een jongen en een meisje, die ik ken van het duiken op Koh Tao. Het is een heel groot park met daarin een meer. Naast dat Khao Sok een van de oudste regenwouden van de wereld heeft, is het ook een van de natste plekken in Thailand, wat al het weelderige groen verklaart. Dit hebben we echter wel gemerkt, want ik heb nog nooit zoveel regen gezien als in die paar dagen dat ik daar was. Heel af en toe was het een uurtje droog, maar daarna begon het weer te regenen, en hard ook. Maar daar hebben we ons niet door laten tegenhouden en we hebben dan ook een overnight lake tour gedaan, waarbij we in hutjes op het water sliepen.

Ons hostel zat vlakbij een ingang naar het park, maar vanuit daar kon je niet makkelijk bij het meer komen dus we moesten eerst een heel stuk rijden om bij de andere ingang in de buurt van het meer te komen. Vervolgens hebben we met een boot nog een uur gevaren langs prachtige limestone rotsen en wild begroeide kusten om bij de hutjes te komen. De hutjes en loopbruggen ertussen dreven op het water met een verbinding naar de wc die op het vaste land was. Alle gebouwtjes waren van bamboe gemaakt en de hutjes waren ook bijna volledig gevuld met matras. Op de matrassen liepen wel mieren, dat was wat minder, maar gelukkig had ik wel m'n eigen slaapzakje bij me. Nadat we ons daar geïnstalleerd hadden zijn we gaan hiken naar een grot. Gelukkig hadden we bij de hutjes waterschoenen met noppen kunnen huren, want we gingen vol door de modder en door de rivier. Ondertussen regende het ook nog af en toe, maar nat was je toch wel dus dat gaf niet. We zijn ook een heel stuk de grot in gegaan met lampen op ons hoofd. Dat was echt heel indrukwekkend! Vanwege het regenseizoen stond het water in de grot heel hoog dus je zat soms echt tot je nek in het water. Daardoor konden we ook niet helemaal naar de andere kant van de grot lopen, want op een gegeven moment werd het te gevaarlijk dus toen zijn we teruggegaan.

's Avonds en de volgende ochtend vroeg (om 7 uur 's ochtends!) hebben we nog een bootsafari gedaan. Door de regen hebben we helaas niet heel veel dieren gezien, al hadden we tijdens beide safari's wel geluk dat het bijna helemaal droog was. Desondanks hebben we wel best veel toekans gezien, een paar gibbons zien bewegen maar die waren moeilijk te onderscheiden, een arend gezien en nog andere aapjes. Bovendien was het ook al heel mooi om een stuk te varen. De tweede dag zijn we ook nog een droge grot in gegaan waar heel veel stalactieten en stalagmieten waren en hebben daarna nog een stuk gevaren. Op het hele meer waren ook vaak dode bomen in het water te zien. Het water is namelijk ontzettend gestegen toen er een dam gebouwd was en er ligt nu ook nog steeds een tempel en een school op 70 meter diepte.

De dag na de tour zijn we ook nog een stuk gaan hiken in het park via de ingang bij ons hostel. Toen we weggingen was het droog maar het begon al snel te regenen. Eerst gingen we nog schuilen, maar dat had toch weinig zin dus toen zijn we met soppende schoenen doorgelopen. Door de harde regen ontstonden er ook allemaal riviertjes en mega plassen op de weg maar we liepen toch nog maar een stuk door, want we wilden eigenlijk een waterval zien. Op een gegeven moment kwamen we echter twee andere reizigers tegen die nog een stuk waren doorgelopen, maar omgekeerd waren omdat je een stuk verderop echt enkeldiep door het water moest. Op dat moment kwamen we er ook achter dat er heel veel bloedzuigers zaten dus toen zijn wij ook snel omgekeerd. Ik ben helaas wel een paar keer gebeten door bloedzuigers, eentje was zelfs helemaal m'n been omhoog gekropen en ging bijna m'n broek in. Gelukkig zijn ze niet gevaarlijk, maar ze zijn wel een beetje eng en vies en je krijgt ze heel moeilijk van je af omdat ze erg plakken.

Die avond zijn we met de bus doorgegaan naar Bangkok. Deze keer was het echt een veel betere bus dan vorige keer naar Koh Tao. We hadden stoelen die je met knopjes kon bedienen (ze hadden zelfs een massagestand, maar die was niet heel fijn) en kregen een dekentje, een flesje water, een pakje sap en een muffin. Vervolgens kwamen we al om 4 uur aan in Bangkok, maar gelukkig konden we om 5 uur alweer een minivan doorpakken naar Kanchanaburi.

In Kanchanaburi kwamen we ook al om kwart voor zeven bij ons hostel aan dus we konden nog niet de kamer in, maar gelukkig mochten we wel even gebruik maken van de badkamer. We zijn die ochtend dan ook vrij vroeg met de lokale bus naar de Erawan waterval gegaan. Dit is een waterval die uit zeven levels bestaat waar je allemaal naartoe kan lopen en in kan zwemmen. De eerste paar levels zijn makkelijk te bereiken met paden, maar daarna moesten we toch behoorlijk klimmen over rotsen en af en toe steil omhoog. We hebben eerst elk level bewonderd en zijn langzaam naar boven gelopen. Vervolgens zijn we weer terug naar het tweede level gelopen om daar te gaan zwemmen, want we waren wel toe aan een verfrissende duik na die klim. Er zaten echter wel vissen in het water die aan je knabbelden. Het waren van die vissen die ook in de voetenbaden zitten, maar dan wel een stuk groter. Gelukkig beten ze je niet als je bleef zwemmen en anders deed het ook geen pijn, maar het voelde wel heel raar.

De volgende dag hebben we de highlights van Kanchanaburi zelf gezien. Zo hebben we over de Death bridge gelopen, die onderdeel is van de Thaise-Burmese spoorlijn. Daar zijn we tussendoor ook nog even geïnterviewd door de toeristenpolitie voor de Thaise tv. Dus straks zijn we beroemd in heel Thailand denk ik. Daarna zijn we naar het Thai-Burma Railway centre gegaan, wat ontzettend veel informatie gaf over hoe die spoorlijn is aangelegd, wat de overwegingen waren, hoe het er aan toe ging, etc. Dit was echt heel indrukwekkend en leerzaam. Naast het museum lag de War Cemetery, waar onder andere 1900 Nederlanders lagen. Als laatste zijn we nog even naar een lokale markt gegaan, waar geen blanke te bekennen was en hebben we even wat wortels en komkommers gekocht, want de Thaise gerechten zijn erg lekker maar bevatten relatief weinig groente. Die dag hebben we overigens alles op de fiets gedaan die we bij het hostel gehuurd hadden. Het voelde echt heerlijk om weer te fietsen, we blijven toch Nederlanders. Aan het eind van de middag was het tijd om afscheid te nemen van de jongen en ben ik samen met het meisje vertrokken naar Sukhothai met weer een overstap in Bangkok.

Ik weet niet wat het is met nachtbussen hier, maar we kwamen weer anderhalf uur eerder aan dan gepland, namelijk om 4 uur 's ochtends. Gelukkig konden we een extra nacht in het guesthouse bijboeken zodat we nog wat uurtjes konden slapen. Daarna zijn we naar het Sukhothai Historical Park gegaan, wat een UNESCO World Heritage site is. Dit bevat ruïnes van tempels uit de 13e eeuw toen Sukhothai een hoofdstad was. De zon was echt loeiheet, maar dit zorgde wel voor prachtige beelden met groen gras, blauwe lucht en de tempels. Ik vind deze ruïnes van tempels eigenlijk mooier dan de felgekleurde en met veel goud versierde moderne tempels hier. Er waren veel dingen al ingestort en verzakt, maar het meeste was toch wel goed bewaard gebleven. Er stonden ook nog best veel hele buddha standbeelden. Na een middag hadden we de belangrijkste dingen gezien, maar het was zeker de moeite waard om erheen te gaan vond ik.

Die dag daarop was het ook voor ons tijd om onze eigen weg te gaan, want dat andere meisje ging door naar het noorden en voor mij was het tijd om langzaam richting Bangkok terug te gaan, want drie dagen later zou ik naar Hanoi vliegen. Ik heb op de terugweg echter eerst nog een tussenstop gemaakt in Ayutthaya. Hier kwam ik tegelijk aan met een Canadese jongen en we hebben samen fietsen gehuurd om de stad te verkennen. Ayutthaya bevat ook tempelruïnes en is ook een UNESCO World Heritage site. Ayutthaya was na Sukhothai de hoofdstad van 1350 tot het in 1767 door de Birmezen voor een groot deel vernietigd werd, waarna wat nu Bangkok is de hoofdstad werd. Alleen delen van de tempels van de oude stad zijn bewaard gebleven omdat die van steen waren. Er was over het algemeen hierdoor wel minder van de tempels over dan in Sukhothai. We zijn twee tempelcomplexen echt in geweest en zijn langs een hoop andere overblijfselen gefietst en gelopen. Om te beginnen zijn we naar Wat Maha That gegaan, waar het bekende Buddhahoofd in de boom zit. Hoe dit komt weet men niet zeker, maar het lijkt alsof dit hoofd gevallen was en de boom er langzaam omheen gegroeid is. Verder waren er ook veel hoofdloze buddha's in de tempel. Dat hebben de Birmezen waarschijnlijk gedaan, want dit bracht ongeluk. We zijn ook nog naar het museum in de tourist office gegaan, waar veel over de geschiedenis van Ayutthaya uitgelegd was. Dit deden we ook precies op het goede moment want we hadden weer een tropische regenbui. Gelukkig duurde dit niet heel lang en zijn we toen nog naar Wat Chaiwatthanarat gegaan aan de andere kant van de rivier. Dit is de bekendste tempel in Ayutthaya en figureert ook op enorm veel posters, ansichtkaarten, etc., want er is nog enorm veel van over. Het is een groot complex met een grote toren (prang) in het midden en daaromheen hoge chedi's. Kortom, het was een geslaagde dag en ik heb weer prachtige dingen gezien.

Vandaag ben ik teruggegaan naar Bangkok en morgen vlieg ik dus naar Vietnam voor het vervolg van m'n reis. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat zijn. Ik heb er in elk geval al heel veel super enthousiaste verhalen over gehoord, dus dat moet zeker goed komen!