Couchsurfen

M'n vorige blog was ik geëindigd op Bohol. De belangrijkste sight op Bohol zijn de chocolate hills dus hier wilde ik natuurlijk ook naartoe. Toevallig waren er nog drie anderen (een Zweed, een Fin en een meisje uit Estland) in het hostel die ook dat plan hadden voor die dag. Zij wilden oorspronkelijk met de bus gaan, maar dan was het wel lastiger om ook naar de Tarsier Sanctuary te gaan. Het was een heel gedoe, maar uiteindelijk heb ik hen zover gekregen om op de motor te gaan. Ondanks dat de twee al eerder motor hadden gereden, wilden ze het eigenlijk niet doen en zeker niet met iemand achterop. De Zweed had het nog nooit gedaan, maar wilde het wel proberen. Dit proberen was echter niet zo'n succes, want hij knalde direct tegen de stoep aan, gelukkig wel zonder pijn of schade. De Fin wilde het toen ook wel proberen met iemand achterop en dat ging prima. Dus zo zijn we toch met de motor gegaan. In het begin reed de Fin wat langzaam, maar al vrij snel reed hij als een professional en iedereen was het met me eens dat je op deze manier toch wel een stuk meer zag.

We zijn eerst naar de Tarsier Sanctuary gegaan en hebben daar vier Tarsiers kunnen bewonderen. Tarsiers zien eruit als aapjes, al zijn ze dit eigenlijk niet, en ze zijn maar iets van 10 cm groot. Ze hebben heel grote ogen en zien er super schattig uit. De jungle op Bohol is hun natuurlijke habitat en de Sanctuary is alleen om te zorgen dat ze genoeg leefomgeving overhouden en om ze te beschermen tegen roofdieren zoals slangen. Daarna zijn we nog door een "man-made forest" gereden met enorme bomen en toen doorgegaan naar de chocolate hills. De chocolate hills zijn conische heuvels die in het droge seizoen bruin zijn. Nu waren ze echter groen, maar dat maakte het niet minder mooi. We zijn naar een uitzichtpunt op één van de chocolate hills gegaan en daarvan had je mooi zicht op de rest van de heuvels. Nadat we daarvan genoten hadden, hebben we in de buurt geluncht en toen zijn we rustig teruggereden. We hebben nog een uitstapje gemaakt naar een waterval, waarvoor we over een erg lang modderig pad moesten rijden, dat was wel even spannend. Achteraf gezien vond ik het het niet echt waard, want de waterval was niet zo bijzonder, maar dat weet je natuurlijk nooit van tevoren.

Toen we terug waren in het hostel heb ik vrij snel weer de jeepney genomen naar Alona beach. Ik had namelijk bedacht dat ik hier op m'n tweede dag toch nog wel wilde gaan duiken. Ik dacht dat ik dat die avond (de avond van tevoren) nog wel even kon regelen, maar dat bleek toch wel lastig. De mooiste plek om op Bohol te duiken is namelijk bij Balicasag Island, maar omdat dat een marine sanctuary is mogen daar maar 150 duikers per dag duiken. Ik ben minstens tien duikscholen afgegaan en die hadden allemaal geen plek meer. Ik had het eigenlijk al opgegeven en wilde wat gaan eten, want ondertussen was het al half negen en toen zag ik nog een duikschool. Daar hadden ze zowaar nog een plekje vrij, of ze konden in elk geval een plekje vrijmaken. Dat was een groot geluk!

Dus de volgende ochtend ging ik daar naartoe en na het spullen passen, zijn we de boot opgegaan en naar het eiland gevaren. We waren met een groepje van zo'n zeven duikers, maar we werden wel verdeeld over meerdere duikinstructeurs. Één van mijn mededuikers was een Fin, die met als ik halsoverkop had besloten nog te gaan duiken. Hij is ook een groot fan van reizen en duiken dus we hebben uitgebreid gepraat en hij heeft me zelfs aangeboden te helpen m'n reis te regelen als ik ooit naar Finland kom. Zo leuk hoe snel je vrienden maakt op reis en ook met personen met wie je thuis nooit vrienden zou zijn. We deden twee duiken die dag. De eerste ging helaas niet zo lekker, want er stond een erg sterke stroming en het was lastig om met de groep bij elkaar te blijven. Daarnaast lekte m'n masker dus die moest ik continu leegblazen, wat erg afleidend is. We hebben wel twee grote scholen jacks gezien waar ik letterlijk middenin werd geduwd door de stroming. De tweede duik had ik een ander masker en ging gelukkig een stuk beter. Toen hebben we enorm veel dingen gezien, zoals zeeschildpadden, enorme koraal waaiers, een grote barracuda die ik gespot had, sweetlips, trompetvissen, clownvissen en nog veel meer. Het was maar goed dat ik toch was gaan duiken, want m'n plan B was op het strand liggen. 's Ochtends was het nog zonnig, maar al vrij snel betrok het en begon het ook wat te regenen.

Na het duiken ben ik rustig naar de haven gegaan en heb daar de ferry naar Cebu gepakt. Op zondag 21 januari werd daar namelijk het jaarlijkse Sinulog festival gevierd. Hier had ik over gehoord toen ik aankwam in Cebu en veel mensen waren er enthousiast over dus ik besloot daar ook naartoe te gaan, want hoe vaak ben je nou op de juiste tijd op de juiste plek. Toen ik een week van tevoren ging kijken voor hostels was echter bijna alles al volgeboekt. Uiteindelijk heb ik via couchsurfing een meisje (P) gevonden bij wie ik mocht verblijven. Het was nog even lastig elkaar te vinden, want het afspreekpunt was blijkbaar niet helemaal duidelijk, maar het is gelukkig gelukt. Ze was heel aardig en open dus we konden het goed vinden. Naast mij huisveste ze ook nog vier Filipijnse vriendinnen uit Palawan die naar Cebu waren gekomen voor het festival. Die avond zijn we nog de stad in gegaan, want er waren overal feestjes. Het was echter ook overal stampvol dus na een tijdje rondgelopen en de sfeer geproefd te hebben, besloten we maar weer terug naar huis te gaan en daar gezellig met z'n allen wat te drinken. Gelukkig spreken bijna alle Filipijnen goed Engels dus ik kon makkelijk met ze communiceren.

De volgende ochtend waren de vier vriendinnen al vroeg naar een mis in de kerk gegaan. P ging heel lang uitslapen dus toen besloot ik maar zelf op pad te gaan. Er waren nog wel andere mensen die ik kende in de stad, maar het hele mobiele netwerk was platgelegd voor het festival. Blijkbaar omdat ze bang zijn dat er bommen ontploft worden met behulp van het mobiele netwerk. De wifi van P werkte ook door middel van een simkaart, dus ik had geen enkele manier om mensen te bereiken. Ik heb de parade een tijdje bekeken bij Fuente, het belangrijkste plein in Cebu. Mensen waren verkleed en er waren ook mooie wagens. Verder viel het me eigenlijk een beetje tegen, want er was geen performance of iets dergelijks, al bleek later dat sommige groepen dat wel deden dus ik had denk ik pech. Daarnaast was het ook ontzettend druk. Ik probeerde op een gegeven moment met de parade mee te bewegen, maar ik kwam zo vast te zitten in de mensenmassa dat het echt heel erg benauwd was. Toen ben ik maar weer teruggegaan en omgelopen naar een ander punt waar het wat rustiger was en ik nog iets van de parade kon zien. Daarna was ik er wel een beetje klaar mee en ben ik terug naar het huis gegaan. 's Avonds heb ik vanaf het balkon nog wel het vuurwerk kunnen zien. Al met al was het een interessante ervaring, maar achteraf gezien had ik het niet per se mee hoeven maken.

Op maandag heb ik nog een klein rondje door Cebu gelopen en ben ik naar de kerk gegaan waar die dag allerlei missen gehouden werden. Na een late lunch ben ik maar vast naar het vliegveld gegaan en dat was maar goed ook, want het verkeer in Cebu was verschrikkelijk. Ik weet niet of dat nog door het festival komt of dat het altijd zo is, maar het schoot niet op. Ik nam eerst een jeepney en toen de airport bus. Totaal heb ik er ruim twee uur over gedaan terwijl het vliegveld maar 25 km verderop was. Gelukkig had ik de tijd genomen en was dit geen probleem. Uiteindelijk was de vlucht zelfs nog een uur vertraagd dus ik had alle tijd. Ik was even bang dat het misschien wel heel laat zou worden, want ze wilden op een gegeven moment drie vluchten van dezelfde gate laten vertrekken binnen een kwartier, erg ambitieus. Onze vlucht was toen verplaatst naar een andere gate en verliep soepel waardoor ik alsnog om negen uur 's avonds aankwam op het vliegveld in Puerto Princesa, dus dat viel mee. Op het vliegveld was ik wel nog een Belgisch koppel tegengekomen dat ik bij het duiken in Moalboal had ontmoet en Engelse meiden die ik op Siquijor had ontmoet, klein wereldje hier dus.

De volgende ochtend moest ik direct weer vroeg opstaan, want toen heb ik een tour naar de Puerto Princesa Underground River gedaan. Er zit Puerto Princesa in de naam, maar eigenlijk is de rivier nog een heel eind van Puerto Princesa vandaan. Dus we moesten eerst een paar uur met de van naar Sabang rijden en vanuit daar deden we de boottour naar de ondergrondse rivier. De ondergrondse rivier loopt door een grote grot met prachtige rotsformaties en er waren ook heel veel vleermuizen. Ondanks dat ik zo'n grot met een rivier er doorheen al eens in Laos had gezien, was deze toch wel erg indrukwekkend. Daarnaast hadden we een audiotour die wat meer vertelde over de geschiedenis en over wat we zagen, dus dat was ook erg leuk. Toen we terug waren in Puerto Princesa heb ik gelijk de van naar El Nido genomen en toen zat ik warempel weer met de Engelse meiden, erg toevallig. Het was een lange en erg hobbelige tocht, maar ik ben er uiteindelijk rond 10 uur 's avonds gekomen. Ik had gelukkig al een hostel geboekt, want veel hostels zaten vol. Het hostel had best wel slechte reviews op booking.com, maar het viel me (misschien mede daardoor) allemaal reuze mee. Hier ga ik vooral van het strand genieten dus ik hoop dat het lekker weer wordt!