Here we go!

Omdat er door vele mensen gevraagd is of ik ook een blog bij ging houden als ik aan de andere kant van de wereld zat, heb ik besloten dat maar te doen. Stiekem vind ik dat zelf ook wel heel leuk al vraag ik me af hoe lang ik het vol ga houden; dagboeken bijhouden was ik vroeger nooit zo goed in. Maar ik zal mijn best doen!

Voor de mensen die niet precies weten wat ik ga doen. Ik vertrek morgen voor een half jaar naar Argentinië om daar als au pair te gaan werken. Maar waarom dan helemaal naar Argentinië? Om te beginnen omdat het me leuk leek om Spaans te leren, maar dat kan natuurlijk ook in Spanje. Het voordeel van Argentinië was dat een oud-collega van mijn moeder daar tegenwoordig woont met zijn gezin. Vroeger woonden zij in Londen en daar zijn we al een aantal keer op bezoek geweest. Dus toen hadden mijn ouders bedacht dat we via hem misschien wel iets konden regelen en dan zouden er in elk geval bekenden in de buurt zijn. Het mooie was dat dat gezin zelf ook al een aantal au pairs had gehad en mij graag zelf in huis wilden hebben. In het begin was het allemaal nog een beetje vaag en maakten zij zich vooral zorgen of ik het daar wel leuk zou vinden aangezien zij echt op het platteland wonen. Maar ik heb ze ervan verzekerd dat ik daar heus wel tegen kan, ik ben tenslotte ook gewend om in the middle of nowhere in Frankrijk te zitten. Bovendien heb ik daar gewoon een auto dus kan ik gaan waar ik wil. Uiteindelijk is dan toch alles geregeld. Het is een gezin met drie kinderen: een meisje van bijna 7 en twee jongetjes van iets van 3,5 en 1,5. Het is ook voornamelijk de bedoeling dat ik die kinderen een beetje bezighoud, ik moet ze naar school of naar de crèche (als dat er is, het is namelijk bijna zomervakantie daar) brengen en daarvan halen en af en toe wat boodschappen doen. Overigens is dat hele gezin drietalig, ze spreken Engels, Duits en Spaans. Die vader is namelijk half Argentijns en half Engels en die moeder is Duits. Communiceren moet dus wel lukken, maar het is natuurlijk wel de bedoeling dat ik zo veel mogelijk in het Spaans probeer.

Het begint nu pas echt tot me door te dringen dat ik morgen vertrek. Op sommige momenten heb ik helemaal niet door dat ik over 24 uur al in het vliegtuig zit, maar op andere momenten voel ik de kriebels echt wel. M’n koffer is al zo goed als gepakt en ik heb de afgelopen week van iedereen afscheid moeten nemen. Ik moet zeggen dat ik me op zulke momenten toch wel afvroeg waarom ik dit ook al weer allemaal wilde. Ik heb nooit last van heimwee gehad, maar dit geeft toch een ander gevoel, nu je weet dat je zo lang weg blijft. Gelukkig is het met de moderne technologie een stuk makkelijker om met iedereen contact te houden. Voeg me dus ook vooral toe op skype: dieuwertjemodder. Verder zijn mailtjes en berichtjes op facebook natuurlijk ook altijd welkom!

Morgen is het dan echt zover! Ik moet vroeg opstaan, want mijn vlucht gaat al om 10 uur. Mijn ouders gaan nog mee naar het vliegveld om me daar uit te zwaaien. Vervolgens is het zo’n 15 uur vliegen, zo lang heb ik nog nooit gevlogen, maar voor alles is een eerste keer. Gelukkig is er in het vliegtuig altijd genoeg te doen en kan ik vast van de nieuwste films genieten. Als ik dan rond 8 uur ’s avonds daar aankom (het is daar 5 uur eerder) word ik van het vliegveld opgehaald en gaan we naar het huis. Op dat moment is de andere au pair er ook nog, die vertrekt namelijk pas anderhalve week later. Hierdoor kan zij mij vast alles uitleggen zonder dat ik gelijk alle verantwoordelijkheid heb. Ik heb laatst al een paar mailtjes uitgewisseld met haar en het grappige is dat zij juist weer vloeiend Frans spreekt en ondertussen ook redelijk Spaans. Ik kan m’n talen daar dus goed oefenen.

Dat is zo’n beetje alles wat ik tot nu toe kan vertellen. Ik zal over een paar dagen een nieuwe blog proberen te posten!