Dagelijks leven

Ik heb deze week zo weinig beleefd dat ik maar alle kleine dingen die ik meemaak in het dagelijks leven vertel; ik hoop dat het toch enigszins interessant is.

Om nog even terug te komen op de beestenboel in m’n vorige blog, er zijn hier ook heel veel sapos, oftewel kikkers. Die horen dan wel niet tot de huisdieren, maar ik heb er toch wat over te vertellen. ’s Nachts komen ze namelijk allemaal te voorschijn en voor de kinderen is het een spel om hen te vangen. Af en toe hebben we er ook een in huis die door een kier is binnengekomen en een avond zat er één in m’n kamer. Die sprong helaas onder de kast en ik kom hem er niet meer onderuit krijgen dus toen heb ik maar al m’n tassen goed dichtgedaan en ben gewoon gaan slapen. Verder heb ik hem ook nooit meer gezien dus ik geloof dat hij op de een of andere manier toch weer naar buiten is gegaan.

Met mijn talenkennis gaat het ook de goede kant op al is het soms wel verwarrend. Ik spreek hier best veel Engels dus de helft van de tijd denk ik nu ook in het Engels. Woorden die ik vaak van de kinderen hoor komen er dan in het Spaans tussendoor, zoals sapo en arena (zandbak). En zelfs m’n Duits verbetert hier doordat N dat standaard met de kinderen spreekt, maar dat is dan meer het verstaan dat beter gaat dan het spreken, want ik spreek het zelf vrijwel nooit.

Donderdag moest ik L van een vriendje halen. Dat was ook nog een hele belevenis, want de meeste mensen wonen hier op het platteland in barrios, een soort gated communities. Om daar binnen te komen moet je dus langs security en geregistreerd worden. Gelukkig was de auto wel al geregistreerd dus ging het allemaal wat makkelijker. Oh en het heeft helaas niet geregend, al was het vrijdag wel ‘koud’, namelijk 22 graden en veel wind.

Vrijdagochtend werd R naar het vliegveld gebracht door N en B; hij gaat voor 4/5 weken naar Europa voor z’n werk. Dus die ochtend had ik L en M alleen. L heeft net een nieuwe fiets dus we gingen een stukje fietsen hier. Dat was eerst nog een heel gedoe, want een band van de fiets met een zitje achterop voor M was helemaal kapot, dus die moest gewisseld worden. Maar uiteindelijk hebben we dan toch een stukje gefietst, al had L geen zin om ver te fietsen. ’s Middags moest N werken en had ik alle kinderen eigenlijk alleen sinds hun siësta. Dat is ook wel eens fijn, want al is het prettig dat er altijd iemand is voor het geval dat, ik vind het toch wat relaxter als er niet continu op je gelet wordt. Ik heb de kinderen in bad gedaan en avondeten voor ze gemaakt en tussendoor zaten ze heel schattig met z’n drieën op twee stoelen op mijn computer een film te kijken.

Dit weekend heb ik voor het eerst serieus niks gedaan. Ik had een aantal mensen gevraagd naar hun plannen voor het weekend, maar een deel ging naar Uruguay en de anderen reageerden niet. Dus uiteindelijk besloot ik maar gewoon hier te blijven. Want om nou in m’n eentje naar Buenos Aires te gaan en een beetje te gaan sightseeën, terwijl ik toch geen foto’s kan maken en daarvoor ook nog eens 1.5 uur heen en terug in de trein zou moeten zitten in de hitte, dat leek me toch niet zo aantrekkelijk. Ik heb voornamelijk van het lekkere weer en m’n vrije tijd genoten door aan het zwembad te liggen en lekker te lezen. Het enige nadeel als je hier blijft is dat het voor de kinderen natuurlijk moeilijk te begrijpen is dat je dan niet met hen moet spelen, dus ze vragen nog steeds aandacht. Maar gelukkig was N allebei de avonden weg met de kinderen, naar vrienden en buren en had ik lekker het rijk voor mij alleen.

Maandag ben ik naar een autodealer gegaan om de prijs van een nieuwe sleutel, waarmee je de auto van afstand kunt openen en sluiten, te vragen, omdat de oude sleutel in mijn tas zat die gestolen was. We hebben nog wel een reservesleutel, maar dat is een gewone, zonder zo’n afstandsbediening. Op de website stond alleen de afslag van de snelweg en verder een minikaartje waar het ongeveer was, maar ik heb het gelukkig redelijk makkelijk kunnen vinden. Het duurde even voordat ze begrepen wat ik wilde, omdat ik het over ‘cierre centralizado’ had en ze eerst dachten dat het niet om de sleutel ging, maar om het systeem. Maar uiteindelijk is het allemaal gelukt. Daar is mijn Spaans dan in elk geval toch goed genoeg voor.

Gister is LS teruggekomen van haar reis en verblijft hier (of in Buenos Aires) tot maandag, want dan vliegt ze terug. Het is wel heel leuk om weer met haar te praten, omdat zij ook weet wat ik hier meemaak en de verhalen/foto’s over en van haar reis zijn natuurlijk ook geweldig om te horen/zien.

Dan nu nog wat over de kinderen. M kan echt super schattig zijn, maar soms heeft hij ook van die huilbuien en dan is alles fout. Verder is hij op dit moment in een fase waarin hij alles, dat wil zeggen stenen, schoenen, ballen en andere speeltjes, rondom het zwembad in het zwembad gooit, ook best vermoeiend. Hij houdt trouwens echt van schoenen. Hij weet zelf altijd heel goed wanneer hij z’n schoenen wel en niet aanwil en soms loopt hij dan ineens op blote voeten. Ook vindt hij het leuk om andermans schoenen die in de buurt zijn aan te doen. Zo heeft hij al een paar keer laarzen van N aangehad en ook de prinsessenschoentjes van L (die haar nu te klein zijn) worden vaak aangetrokken. Daar loopt hij dan parmant op rond, wat er echt hilarisch uitziet. Het zindelijk worden gaat nog niet helemaal goed helaas. Dinsdag had hij een grote boodschap gedaan op het deksel van de legodoos en woensdag in bad. Dat mag ik fijn allemaal opruimen… Ik ben ondertussen dan ook bijna nergens meer vies van. B is een grappenmaker en ontzettend druk. Elke ochtend wordt hij vroeg wakker ook al gaat hij soms laat naar bed. Hij kan heel leuk met z’n broertje en zus spelen, maar af en toe is het ook slaande ruzie om kleine dingen. Als je zegt dat hij iets moet doen is zijn eerste reactie vaak ‘no puedo’ oftewel ik kan niet, maar uiteindelijk lukt het natuurlijk wel. Hij huilt ook nog best veel als iets niet precies gaat zoals hij wil en zeker op dit moment is het lastig, omdat hij R heel erg mist (hij is echt een vaderskindje). L is echt een waterrat en vraagt wel tien keer per dag of ik nou met haar het zwembad in wil. Ze is al best zelfstandig voor een zevenjarige, maar op andere momenten wil ze juist weer veel hulp terwijl ze dat helemaal niet nodig heeft. Verder houdt ze erg van knutselen, maar het is wel lastig dat haar broertjes dan altijd alles aanraken en verpesten. Nou is dat ook een beetje haar eigen schuld, want dingen tevoorschijn halen kan ze wel, maar opruimen ho maar.

Maar goed, nu eerst weer fijn weekend!