Veel hiken en een spannend moment

Zoals gezegd hadden we dinsdag een druk programma. Om te beginnen hebben we twee en een half uur gereden naar Clearwater, waar we Wells Gray Provincial Park in zijn gegaan. Dit is een lange weg tot een meer, waarvan het einde onverharde weg is. Aan de weg zijn er allemaal plekjes waar je kunt stoppen voor uitzichten en hikes. We zijn eerst naar het meer gereden, waar we genoten hebben van een heerlijke zelfgemaakte lunch (brood met hummus, avocado en tomaat). Vervolgens zijn we teruggereden en hebben we een paar stops gemaakt. Om te beginnen bij Bailey’s chute, wat een klein watervalletje/stroomversnelling is. Een mevrouw bij het visitor centre had gezegd dat we daar mogelijk (eindelijk! Want bij Hell’s gate hebben ze niet gezien) springende zalmen konden zien. Eerst leek het alsof er geen was, want ik had gedacht dat we er of tientallen of geen één zouden zien. Maar na even wachten zagen we er toch één en toen elke paar minuten wel eentje. Dat was dus een groot succes! Vervolgens hebben we nog een korte hike naar de mineral spring gedaan. Onderweg leek het net alsof we in een soort regenwoud waren, want het was heel erg vochtig en er stonden ook een heleboel verschillende paddenstoelen. De mineral spring bleek zelf nogal klein te zijn, een soort kleine vulkaan maar met bubbelend water in plaats van lava. Daarna hebben we nog Helmcken falls bezocht. Een hoge waterval die het lavagesteende helemaal heeft uitgesleten waardoor er een groot gat onder gevormd is. De Dawson falls die we daarna bekeken waren juist laag en heel breed. Als laatste zijn we nog naar de Green Mountain viewing tower geweest van waar we uitzicht hadden over het park. ‘s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij een Chinees. Toevallig ging daar een koppel net voor ons naar binnen en interessant genoeg stonden ze in een kwartier al weer buiten. De bediening was buitengewoon snel, maar ik heb mensen ook nog nooit zo snel zien eten.

Woensdag hebben we nog een klein deel van Wells Gray bekeken, namelijk de Spahat falls en het Shadden viewpoint, wat prachtig uitzicht bood over de vallei. Daarna zijn we naar Kamloops gereden. Hier hadden we vorige keer heerlijk Indiaas gegeten als avondeten en we hadden toen gezien dat ze voor de lunch een all you can eat buffet hadden. Dat kwam deze keer perfect uit en daar hebben we onze buikjes dus helemaal rond gegeten. Vervolgens hebben we weer boodschappen gedaan bij onze favoriete supermarkt, Save on Foods. Daar knoopte de Produce Manager een gesprek met ons aan, omdat hij ons Nederlands hoorde praten, en gaf ons vervolgens allemaal tips waar we heen moesten gaan en zelfs ieder een peer, omdat we die simpelweg moesten proeven, want het was de lekkerste peer volgens hem. Vervolgens zijn we door gereden naar Lillooet, een klein dorpje in de bergen, over steeds kleinere en meer slingerende weggetjes.

Bij Lillooet zijn we de volgende dag naar een “Salmon spawning area” gegaan. Dit is een parkje met aangelegde riviertjes waar de zalmen naartoe kunnen om te paren. Hier hebben we een heleboel rode zalmen gezien (ze worden rood wanneer ze de rivier opzwemmen omdat ze steeds meer van hun reserves gebruiken). Aan het begin van het park waren wat mensen aan het werk die ons waarschuwden dat er mogelijk beren konden zijn die wat zalm probeerden te vangen. Wij dachten dat het wel mee zou vallen en hadden de bear spray in de auto laten liggen, maar terwijl we aan het lopen waren kwamen we toch echt een zwarte beer tegen. Hij stond op iets van 50 meter afstand en we stonden een beetje naar elkaar te kijken. De beer was zelf ook een beetje in verwarring en na een paar keer naar ons gekeken te hebben is hij maar omgedraaid. We hadden er natuurlijk al één vanuit de auto gezien, maar zonder die veiligheid was het toch wel een beetje spannend. Daarna zijn we nog naar een ander parkje gegaan waar we mountain goats hoopten te zien, maar dat was helaas geen succes. Vervolgens zijn we naar Joffre Lakes Provincial Park gereden en daar hebben we de hike naar alle drie de meren gedaan. Het eerste meer ligt echt maar 100 meter van de parkeerplaats af, maar voor de tweede en derde moesten we toch wel een heel stuk lopen en klimmen. Het waren allemaal weer prachtig blauwe meren met gletsjers op de achtergrond. Helemaal boven hadden we nog even de schrik van ons leven, want we dachten dat m’n zusje haar telefoon daar ergens tussen de rotsen verloren was. Ze had al aan m’n vader gevraagd of de telefoon misschien in zijn broekzak zat, maar hij zei van niet. Dus toen gingen we zoeken, al was dat vrij onbegonnen werk. Net toen we de hoop op wilden geven, bleek dat m’n vader hem toch in z’n zak had, maar dieper dan waar hij gekeken had. Tijdens de zoektocht ben ik nog wel weggegleden en had ik een lekkere schaafwond op m’n scheen opgelopen. Toch wist m’n moeder dit nog te overtreffen, want die is bij het afdalen op de een of andere manier gevallen en heeft haar hele scheen en knie opengehaald. Het was vrij oppervlakkig maar bloedde als een rund waardoor andere mensen zich ook zorgen begonnen te maken. Gelukkig hebben we het verder overleefd terug naar de auto, waarna we naar Whistler zijn gereden. Hier hebben we wel drie nachten overnacht, het langste tot nu toe! Ook hier zaten we weer in een leuke airbnb in de basement van een huis. We waren van plan een dag te hiken en een dag te mountainbiken in Whistler, maar dit pakte uiteindelijk anders uit. Daarover in de volgende blog meer.