Beroofd

Zoals jullie waarschijnlijk bijna allemaal ondertussen wel weten heb ik niet m’n beste weekend achter de rug. Maar ik zal beginnen waar ik vorige keer geëindigd was.

Woensdag ging R naar Buenos Aires en N ophalen van het vliegveld. Dus die dag was ik een groot deel van de dag alleen met de kinderen, maar dat ging allemaal wel goed gelukkig. De dagen daarna waren redelijk rustig, omdat de ouders allebei pas weer echt begonnen met werken op maandag en dus veel tijd voor de kinderen hadden. Het is nu trouwens al een week elke dag minstens 30 graden en zo blijft het de komende week ook, dus we maken volop gebruik van het zwembad.

Nou nu mijn heftige weekend. Zaterdagochtend ging ik vroeg met de trein naar Buenos Aires, want ik had om 11 uur afgesproken om naar Tigre, een plaatsje boven Buenos Aires, te gaan samen met een Nederlands meisje en andere mensen die hier een taalcursus volgen. Mijn trein rijdt echter maar één keer per uur dus ik kwam aan om 10.15. Het was lekker weer en er was een park tegenover dus ik dacht, laat ik daar lekker in het gras gaan zitten. Alles ging goed en ik was echt bijna van plan naar de metro te gaan, waar we afgesproken hadden, toen ik iets op m’n rug voelde. Er kwam een man naar me toe met tissues en hij wees naar boven alsof het een vogel was die zijn behoefte op mij had gedaan. Later bleek dat het zonnebrand was. Van voren kwam er ook nog een man naar me toe met tissues en die achter me hielp het uit m’n haar te halen. M’n tas stond voor m’n voeten en ik keek dus echt maar een paar seconden om en alles was weg. Ik heb die man zelfs niet weg zien rennen zo snel ging alles. Daarna was ik helemaal in paniek, maar gelukkig hielp een man mij die ook goed Engels sprak om de politie te waarschuwen. Ik moest ook nog een officieel statement maken, maar ik wilde eerst dat meisje ontmoeten omdat ze anders niet wist waar ik was. Toen besloot ik toch maar met hen mee te gaan naar Tigre als afleiding en zij heeft alles voor mij voorgeschoten. Dat was opzich wel gezellig al was het moeilijk de nachtmerrie van die ochtend te vergeten. In Tigre hebben we nog een kayaktour gedaan. Eigenlijk was het een uur kayakken, ergens stoppen en ‘jungletour’ en dan weer terug kayakken, maar die jungletour stelde weinig voor. We liepen namelijk gewoon door het gras, bomen en achtertuinen van andere mensen. Maar al met al was de tocht wel leuk. Toen we met de trein teruggingen zaten we in het gedeelte waar mensen hun fietsen mee kunnen nemen op de grond met z’n allen, hartstikke gezellig. Alles ging goed, tot zo’n 100 meter voor het station waar we moesten zijn. Ik weet nog steeds niet wat er precies was, waarschijnlijk was er iets mis met de trein, maar we hebben daar serieus 2 uur staan wachten. Op een gegeven moment gingen de deuren wel open en heel veel mensen gingen naar buiten. Maar wij twijfelden nog omdat je dan wel vlak langs het spoor moest lopen. Toen we toch besloten er maar uit te gaan kwam de politie echter en kon het niet meer. Ondertussen was het zo laat dat het voor mij niet handig zou zijn om nu nog naar het politiebureau te gaan om aangifte te doen en dan nog met de trein naar huis dus uiteindelijk kon ik gelukkig ergens overnachten. De volgende ochtend ben ik vroeg naar het politiebureau gegaan samen met een jongen die ik die dag daarvoor had ontmoet. Ik had hem gevraagd om mee te gaan wanneer ik aangifte ging doen, omdat zijn Spaans wat beter was en hij heeft mij echt ontzettend geholpen. Uiteindelijk hebben we wel 2.5 uur op het politiebureau gezeten, omdat ik alles uitgebreid moest beschrijven en het gewoon allemaal niet zo snel ging. Het is ook wel opvallend dat de politie hier echt superoude computers moet gebruiken, dat werkte dus ook niet echt mee. Toen we daar waren, waren er ook 2 mannen van midden 20 die aangifte kwamen doen; zij waren allebei op dezelfde manier beroofd en ook op ongeveer dezelfde plek. Het stelde me wel een beetje gerust dat het dus zelfs hen kon overkomen. Achteraf hoorde ik trouwens van N dat ons buurmeisje vertelde dat zo’n beetje niemand door dat park loopt zonder beroofd te worden. Had ik dat nou maar eerder geweten… Het vervelende is dat ik ook net dit weekend van plan was om te overnachten in een hostel, dus ook m’n tandenborstel, tandpasta, borstel en lenzen zaten erin. Gelukkig is het meeste nu al opgelost en we zullen wel zien wat we van de verzekering terugkrijgen.

Nu dan ook even wat leuks. Ik heb sinds ik hier ben al een aantal ontwikkelingen in de kinderen mee mogen maken. Zo ging B eerst voor geen goud het zwembad in, maar nadat hij er eenmaal in was getrokken durfde hij heel snel steeds meer. Ondertussen kan hij zelfs helemaal alleen, wel met een zwemvest en zwembandjes om natuurlijk. Ook is M ondertussen bezig te leren op het potje te gaan. Het gaat al best redelijk als hij naakt rondloopt en het potje in de buurt is, maar met een onderbroek aan is nog lastig. Ach ja, hij is ook pas 21 maanden dus dat geeft niet.

Verder gebeurt er hier niet zoveel, alle dagen lijken een beetje op elkaar. Opstaan, met de kids spelen tot lunch, even vrije tijd en weer verder spelen tot het avondeten. ’s Middags hebben de ouders vaak meer tijd dus dan is het allemaal wat relaxter. We hebben ook nog best vaak bezoek, dus dat is wel een leuke afwisseling en dan hoor ik gelijk weer wat meer Spaans. Zo waren de buren er eergisteren en is de zus van R er vandaag inclusief kinderen.

Ik sluit uit af met de les van deze week: ALTIJD een arm door het hengsel van je tas houden.